Αλλάγή τακτικής σε άμεσο επίπεδο ο Ερντογάν!

Διμέτωπο σε Γαλλία και Γερμανία -τις δύο χώρες, δηλαδή, οι οποίες φράζουν τον δρόμο της Τουρκίας προς την Ευρωπαϊκή Ένωση- φαίνεται ότι αποφάσισε να κηρύξει ο Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν. Όντας σίγουρος, πλέον, για την πολιτική του κυριαρχία στο εσωτερικό, δεν διστάζει να υψώσει τους τόνους απέναντι στις δύο «υπερδυνάμεις» της Ευρώπης, διεκδικώντας δυναμικά μια ευνοϊκότερη (δικαιότερη, κατά τον ίδιο) αντιμετώπιση της χώρας του και του αιτήματός της για πλήρη ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Για τη Γαλλία και τον πρόεδρό της Νικολά Σαρκοζί, το τίμημα της αντιπαράθεσης με την Άγκυρα είναι, για την ώρα τουλάχιστον, πρωτίστως οικονομικό. Το πιο πρόσφατο «θύμα» από γαλλικής πλευράς ήταν ο ενεργειακός γίγαντας Gaz de France (GdF), που αποκλείστηκε από την κοινοπραξία για την κατασκευή του Nabucco -ενός αγωγού ο οποίος έχει σχεδιαστεί για να μεταφέρει φυσικό αέριο από το Αζερμπαϊτζάν και άλλες χώρες της κεντρικής Ασίας στην «καρδιά» της Ευρώπης, παρακάμπτοντας πλήρως το ρωσικό έδαφος.

Στην Ιταλία
Πρόσφατα, επίσης, μετά την ψήφιση νόμου από τη γαλλική Εθνοσυνέλευση με τον οποίο ποινικοποιείται η άρνηση της γενοκτονίας των Αρμενίων, η Τουρκία προτίμησε μια ιταλική εταιρεία για την προμήθεια μεγάλου αριθμού στρατιωτικών ελικοπτέρων αντί της EADS, του αεροναυπηγικού ομίλου ο οποίος ελέγχεται κυρίως από Γάλλους και Γερμανούς.

Έτσι, πολλοί είναι εκείνοι που φοβούνται ότι, λόγω της πολιτικής αντιπαράθεσης, οι γαλλικοί όμιλοι κινδυνεύουν να αποκλειστούν από μια ταχύτατα αναπτυσσόμενη αγορά 70 εκατομμυρίων καταναλωτών, στην οποία οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις έχουν ήδη επενδύσει πάνω από 16 δισεκατομμύρια ευρώ και συνεχίζουν να καταστρώνουν μεγαλεπήβολα σχέδια.

Όσο για το μέτωπο με το Βερολίνο, εκεί η αντιπαράθεση έχει αποκτήσει πρωτίστως πολιτικά και όχι οικονομικά χαρακτηριστικά -άλλωστε, οι εμπορικές σχέσεις των δύο χωρών βρίσκονται σε πολύ καλό επίπεδο και είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι το μερίδιο που προοριζόταν για την GdF στον Nabucco «εκχωρήθηκε» στη γερμανική RWE.

Η πρόσφατη επίσκεψη, όμως, του Ερντογάν στη Γερμανία και η επίδειξη δύναμης που έκανε, με αιχμή του δόρατος τα 2,6 εκατομμύρια των Τούρκων που ζουν και εργάζονται στη χώρα, έχουν κυριολεκτικά ανάψει τα αίματα, ειδικά στο στρατόπεδο των Χριστιανοδημοκρατών. Η ίδια η καγκελάριος Α. Μέρκελ αναγκάστηκε να ανεβάσει τους τόνους, δηλώνοντας ότι «κάθε Γερμανός πολίτης οφείλει να επιδεικνύει νομιμοφροσύνη έναντι του γερμανικού κράτους» -μια απάντηση στο κάλεσμα που απηύθυνε ο Τούρκος πρωθυπουργός την Κυριακή από την Κολονία, μιλώντας ενώπιον δεκάδων χιλιάδων ομοεθνών του, τους οποίους κάλεσε να αγωνιστούν για να μην απολέσουν την ταυτότητά τους.

Πιο σκληρός
Ακόμη πιο σκληρός ήταν ο αναπληρωτής πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του CDU, Βόλφγκανγκ Μπόσμπαχ, ο οποίος προειδοποίησε την Τουρκία να μην επιχειρήσει καμία ανάμειξη στα εσωτερικά της Γερμανίας.

Οι γνωρίζοντες δεν αποκλείουν, μάλιστα, το αμέσως επόμενο διάστημα το θερμόμετρο στις σχέσεις της Τουρκίας με Γαλλία και Γερμανία να ανέβει περισσότερο -όπως γίνεται πάντα ενόψει κάποιας σημαντικής διαπραγμάτευσης.

Καρότο και μαστίγιο για το Βερολίνο

Παρά την ένταση των τελευταίων ημερών, είναι προφανές ότι ο Ερντογάν, ως ευφυής πολιτικός, δεν έχει επιλέξει την ολική ρήξη, ούτε με το Παρίσι ούτε, πολύ περισσότερο, με το Βερολίνο. Εξάλλου, κατά την επίσκεψή του στη Γερμανία εφάρμοσε την τακτική «του καρότου και του μαστιγίου».

Διότι μπορεί να χτύπησε τη φλέβα του πληγωμένου πατριωτισμού των Τούρκων που κατοικούν στη μεγαλύτερη χώρα της Ε.Ε., νωρίτερα, όμως, είχε φροντίσει να παίξει τον ρόλο του «πυροσβέστη»: Μεταβαίνοντας στο Λούντβιγκσχαφεν, όπου την περασμένη εβδομάδα είχαν χάσει τη ζωή τους εννιά άνθρωποι, όλοι τουρκικής καταγωγής, από πυρκαγιά που ξέσπασε σε παλιά πολυκατοικία και αποδίδεται από πολλούς σε έργο ακροδεξιών παρακρατικών οργανώσεων, ο Ερντογάν φρόντισε να εκτονώσει την ένταση, καλώντας τους συμπατριώτες του να επιδείξουν ψυχραιμία και βγάζοντας τις Αρχές και την κυβέρνηση από μια πολύ δύσκολη θέση.

Αλλά και στις τάξεις του πολιτικού κόσμου, δεν φαίνεται πως συμφωνούν όλοι με την «κήρυξη πολέμου» κατά της Τουρκίας και του πρωθυπουργού της.

Τόσο οι συγκυβερνώντες Σοσιαλδημοκράτες όσο και οι Πράσινοι, άλλωστε, εμφανίστηκαν πολύ πιο συγκαταβατικοί έναντι του Ερντογάν, προτιμώντας να δώσουν έμφαση στη θετική στάση που τήρησε στο Λούντβιγκσχαφεν και όχι στις δηλώσεις της Κολονίας. Βλέπετε, οι Τούρκοι της Γερμανίας, εκτός από μετανάστες, είναι και ψηφοφόροι, σε μια «καυτή» πολιτική περίοδο...

Πηγή: Ημερησία