Με την πλάτη στο τοίχο!

Από την μια "ανεξάρτητες" δεξαμενές πλούτου (sovereign wealth funds) από Νορβηγία, Σιγκαπούρη και Αμπού Ντάμπι, ζητούνται (και μάλιστα θα μπορούσαμε να πούμε σχεδόν απαιτούν) να κάνουν "πλάτες" στις ΗΠΑ, σε μια περίοδο όπου η ιδιαίτερη αυτή οικονομική κρίση έχει γονατίσει την γιγαντιαίων διαστάσεων αμερικάνικη (και της Δύσης κατ'επέκταση σε σημαντικό βαθμό) οικονομία. Αλλά η απάντηση δεν δείχνει να είναι ούτε άμεση, αλλά ούτε και απολύτως θετική! Δηλαδή, αντί να βοηθήσουν τις τράπεζες, ξεκινούν μια στρατηγική εισροή σε άλλους χρηματοοικονομικούς οργανισμούς, λιγότερο εκτεθειμένους στην φούσκα των sub-prime, και πιο συγκεκριμένα σε ιδιωτικά equity funds. H μεγάλη διαφορά έγκειται στο ότι η στρατηγική αυτή τοποθέτησης, δεν προσδίδει ιδιαίτερη "τόνωση" στο τραπεζικό σύστημα (το οποίο άλλωστε είναι και ο μεγάλος χαμένος της κρίσης αυτής), αλλά και εξασφαλίζει προπύργια εντός της αμερικάνικης οικονομίας. Ακριβώς την ίδια τακτική βλέπουμε και σε ευρωπαϊκό επίπεδο (Temasek and Tui hold merger talks).

Επιπλέον, ο πόλεμος στα διάφορα μέτωπα, συνεχίζεται. Αφγανιστάν και Ιράκ, είναι λιγότερο σταθεροποιημένα από ποτέ, και το τέλος αυτών, δείχνει πολύ μακριά ακόμα. Ήδη εδώ και 4-5 χρόνια,στο αγγλοσαξωνικό μέτωπο καλλιεργείται η πολύ αποτελεσματική προπαγάνδα που λέει:
«Η Δύση μπορεί να βρεθεί αντιμέτωπη με νέες τρομοκρατικές επιθέσεις εάν αποτύχει η αποστολή στο Αφγανιστάν» δήλωσε ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, Γιάπ ντε Χουπ Σέφερ. Επίσης πρόσθεσε
«Οταν πρόκειται για το Αφγανιστάν, δικαιολογείται η «συγκρατημένη αισιοδοξία». Αλλά δεν φτάνει. Χρειάζεται δράση για να γίνει η αισιοδοξία πραγματικότητα».
Με λίγα λόγια, χωρίς επιπλέον cash και όπλα, το ΝΑΤΟ με αυτά που τώρα έχει, δύσκολα να πετύχει τους στόχους που του θέσανε...Εν ολίγοις, θα χάσουμε τον πόλεμο τους λέει!! Πάμε για μαλλί και θα βγούμε κουρεμένοι...Επίσης διακρίνεται η έντονη προσπάθεια του Σαρκοζύ να πείσει για για παραπάνω στρατιώτες (Paris pledges more troops for Afghanistan)!

Την Πέμπτη, οι συνομιλίες των 26 υπουργών επικεντρώθηκαν σε θέματα που αφορούν την στρατιωτική υποδομή στο Αφγανιστάν και κυρίως την έλλειψη στρατευμάτων, ελικοπτέρων και κατασκοπευτικών αεροσκαφών (Καθημερινή-ΑΠΕ-ΜΠΕ).
Εδώ έρχονται οι αντίστοιχες βιομηχανίες-προμηθευτές, οι οποίες είναι στα φόρτε τους αυτόν τον καιρό, και δεν θέλουν να βλέπουν ή να ακούν τυχόν απόσυρση των συμμαχικών δυνάμεων. Αν ήταν στο χέρι τους, άλλωστε θα πολεμούσαμε μια ζωή!

Από την άλλη τωρα, η συνάντηση Ρώσων, Ουζμπέκων, Τουρκμένων και Καζακστανών για την κοινή χάραξη στρατηγικών που αφορούν το ευρύτερο δίκτυο αγωγών φυσικού αερίου και την διαχείρησή του, λίγο πολύ δείχνει την κοινή πλατφόρμα, πάνω στην οποία κινείται η σύγκληση των συμφερόντων των κρατών αυτών και κατ'επέκταση η ανάπτυξή τους και το μέγεθος της επιρροής τους στις διεθνείς εξελίξεις (Gas, regional security to dominate Russian, Uzbek leaders' talks).

Ένα είναι το μόνο σίγουρο. Ότι, η Δύση βρίσκεται σε μια περίοδο, όπου οι διεθνείς εξελίξεις καθορίζονται σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό από συσχετισμούς οι οποίοι ΔΕΝ ΕΛΕΓΧΟΝΤΑΙ από αυτήν, και πολύ δε μάλιστα επηρεάζουν αυτοί την Δύση.

Στον χρηματοοικονομικό τομέα (στην πρώτη περίπτωση των "ανεξάρτητων" wealth funds), στον ενεργειακό (Κράτη Κεντρικής Ασία+Ρωσία)
και στο μέλλον στον μεταφορικό τομέα (εδώ επιτέλους μπορούμε να πούμε ότι και η χώρα μας μπορεί να διαμορφώσει την δική της διεθνή αντζέντα)
...η Δύση βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο! Οι ευρωατλαντικές σχέσεις βρίσκονται σε καθοριστικό σημείο και μια πιθανή κλιμάκωση (ιδιαίτερα σε στρατιωτικό επίπεδο) των συγκρούσεων που ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη, θα θέσει ένα πολύ σοβαρό ζήτημα κοινής πλεύσης ΗΠΑ και ΕΕ, καθώς και την "πιστοποίηση" των συγκλίσεων των συμφερόντων τους ..ή αντίστοιχα την μη σύμπλευση και την επανα-διαμόρφωση συμμαχιών και κοινών στόχων!

Ένας ενδεχόμενος -μικρής χρονικής κλίμακας- πόλεμος στο Ιράν θεωρώ ότι είναι μια πιθανή κλιμάκωση τέτοιου τύπου...
(με σκοπό όχι την υποταγή, αλλά την καταστροφή στρατηγικών υποδομών/βιομηχανίας/διυλιστηρίων και την αποδυνάμωση της διεθνούς επιρροής--τύπου βομβαρδισμοί του '98 στη Σερβία).

Τώρα τα αμερικάνικα πυραυλικά συστήματα που ντεμέκ στρέφονται προς Ιράν-Β.Κορέα, οι Ρώσοι δεν θα έχουν απολύτως κανένα πρόβλημα να τα αντιμετωπίσουν. Το θέμα είναι αν οι Ρώσοι κλείσουν τις στρόφιγγες, οι Πολωνοί, Τσέχοι και οι λοιποί "νεο-σύμμαχοι" θα αντέξουν;;

Αναμένω να δω τις εξελίξεις σε Αφρική (κυρίως Κένυα και Τσάντ) και θα ολοκληρώσω το άρθρο σε δεύτερη φάση..
Προς το παρών, θέλω τους σχολιασμούς σας!