Το Tour πριν την καταιγίδα της ερήμου 3

Ξεκινώντας την ανάλυση των τελευταίων ημερών θα ήταν καλό να αναφερθεί η χρονική συγκυρία που χαρακτηρίζει τις επισκέψεις Μπούς στην Μέση Ανατολή, τις προεκλογικές διαδικασίες (οι οποίες δείχνουν να βρίσκονται πια στην τελευταία ευθεία) και την αμερικάνικη οικονομία να δείχνει περισσότερο ευάλωτη από ποτέ, μετά από μια πιστωτική κρίση (όσο βαρύς και αν ακούγεται ο όρος) και επιπλέον ενδεχόμενες διορθώσεις που μυρίζουν «Μεγάλη Κρίση».

Διακρίνεται μια έντονη προσπάθεια από τον νυν πρόεδρο των ΗΠΑ, να «κλείσει» όσο προλαβαίνει, τα θέματα εξωτερικής πολιτικής και διεθνούς νομιμοποίησης που αφορούν την παρούσα υψηλή στρατηγική του. Ευδιάκριτη είναι η προσπάθεια να κλείσει την θητεία του, κάνοντας πράξη ότι αρχικά είχε θέσει ώς πρωταρχικό στόχο της εξωτερικής –προληπτικής- πολιτικής, δηλαδή, στην «σταθεροποίηση της κατάστασης στην Μέση Ανατολή», με ότι αυτό συνεπάγεται.

Εκ του ασφαλούς, δηλαδή, αφού θεωρείται δεδομένη η αποχώρησή των Γέρακων από την εξουσία (μετά από δύο συνεχόμενες θητείες), προετοιμάζει την παράδοση της κυβερνητικής σκυτάλης, με τους δικούς του όρους, αφού δεν τους πιέζει το πολιτικό κόστος μιας επεικείμενης μη επαν-εκλογής.

Συνεχίζοντας με την ανάλυσή μας, θα θεωρούσα αναγκαία την παράθεση των συσχετισμών οι οποίοι επηρεάζουν και επηρεάζονται από τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών.

Οι πιο σαφείς θέσεις οι οποίες διακρίνονται, είναι αυτές των ΗΠΑ και του Ιράν, με την πρώτοαναφερθήσα να προσπαθεί να αποδείξει διακαώς ότι η δεύτερη κατέχει μυστικά, όπλα μαζικής καταστροφής (με οτιδήποτε συμπεριλαμβάνει μια τέτοια έννοια). Είναι σχεδόν πασιφανές, ότι η επικοινωνιακή πολιτική η οποία ακολουθείται συγκαλύπτει πλήρως τα στρατηγικά ουσιώδη συμφέροντα τα οποία εκπληρώνονται με μια αμερικάνικη επικράτηση (είτε άμεσα έιτε έμμεσα) στην Μέση Ανατολή. Και αυτό υποδεικνύεται από τις επισκέψεις Μπους αρχικά στην Παλαιστίνη (με προσχημα την «δημιουργία ενός Παλαιστινιακού κράτους»), στο Μπαχρέιν, στο Αμπού Ντάμπι σήμερα, και στην Σαουδική Αραβία (κύριο αντίπαλο του Ιράν στην περιοχή) αύριο. Καλό θα ήταν να διακρίνουμε ότι όλα σχεδόν τα κράτη (αν όχι όλα –εκτός της κυβέρνησης Ιράκ-) έχουν πολιτικούς και θρησκευτικούς ηγέτες σουνίτικης προέλευσης (εν αντιθέση με Ιράν-Συρία στις οποίες το σιίτικο στοιχείο είναι επικρατές). (Bush's nudge and wink diplomacy)

Κλείνοντας την εισαγωγή μου, πιστεύω ότι χαίρει επισήμανσης, η απόφαση ότι οι πρώην-Σανταμιστές μπορούν να ξαναγυρίσουν και να δουλέψουν στις δουλειές/υποχρεώσεις τους, κατά έναν τρόπο σαν πριν την επέμβαση ... (Iraq eases law against Baathists)

(Bush: Iran threat to world security)

Όσο αφορά τις σημερινές δηλώσεις Μπούς, οι αναφορές στην (επαν)ίδρυση δημοκρατικών θεσμών σε όλες τις χώρες της Μέσης Ανατολής, πάνε χέρι χέρι με τις αναφορές-βολές κατά του Ιράν και της κατηγορίες ότι το κράτος αυτό είναι ο κύριος αποσταθεροποιητικός παράγοντας της περιοχής και ο μεγαλύτερος σπόνσορας «τρομοκρατικών κινητοποιήσεων» στον κόσμο. Επίσης, ο πρόεδρος των ΗΠΑ απευθύνθηκε πολλές φορές στις σχέσεις του Ιράν με την Χεζμπολλάχ και την Χαμάς (την οποία κατηγόρησε ότι δεν προωθεί την δημοκρατία-παρότι την Χαμας ψήφισε η πλειοψηφία του Παλαιστινιακού λαού και όχι τον Αμπάς της Φατάχ, ο οποίος τώρα παίζει τον ρόλο του εθνοσωτήρα και εκπροσώπου) και εξέφρασε την ανησυχία του, ότι το Ιράν, ολοένα και περισσότερο θέλει να παρεμβαίνει στις υποθέσεις άλλων χωρών.

Σχεδόν κωμική ήταν και η αναφορά στην Ιαπωνία του 1945, όπου την συνέκρινε με τον αραβικό κόσμο του σήμερα, στην προσπάθειά του να αποδείξει ότι παρότι υπάρχει πίεση από πολλά αμερικάνικα λόμπυ να μην εγκαθιδρυθούν «σωστές δημοκρατίες» στον Κόλπο, αυτός και οι γέρακες, είναι πεπεισμένοι ότι το όνειρο θα γίνει πραγματικότητα, όπως έγινε και στην μεταπολεμική Ιαπωνία....

Ενας ακόμα αστεϊσμός έγινε, όταν ειπώθηκε ότι, το πετρέλαιο και τα μεταλλεύματα που βρίσκονται στις αντίσοιχες χώρες, ΔΕΝ είναι τα σημαντικότερα, αλλά το ανθρώπινο κεφάλαιο και τα όνειρα των ανθρώπων που ζούνε σ'αυτές....Ο νοών νοήτω.....

Έγιναν επίσης, και κάποιες νύξεις-σπόντες στους οικοδεσπότες (Ηνωνωμ.Αραβ.Εμιρ.), ότι πρέπει να προσπαθήσουν λίγο παραπάνω στον τομέα της ελευθερίας του τύπου/ανοχής στις αντιπολιτευόμενες θέσεις και καλό θα ήταν να μην μπαίνουν οι αντιπολιτευόμενοι φυλακή. Παρόλα αυτά λέει «Είμαστε μαζί σας!».

Μια εκρηκτική αντίφαση, δεδομένου ότι λίγο πιο μετά, κατηγορεί «ορισμένους» μη δημοκράτες ότι δεν αφήνουν να ακούγονται άλλες φωνές εκτός από τις δικές τους.

Είναι εμφανής, η προσπάθεια των ΗΠΑ να δημιουργήσουν μια ισχυρή σουνίτικη συμμαχία, με προσχήματα πανομοιότηπα αυτών, που εκφράστηκαν λίγο πριν την επέμβαση στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Η κύρια διαφορά τώρα όμως είναι, ότι και η Ευρώπη, δεν είναι ιδιαίτερα αντίθετη με την επικείμενη επέμβαση στο Ιράν. Μπορεί να υπάρχουν ορισμένες αντιθέσεις σε επιμέρους θέματα, αλλά σχετικά ενωμένη αντιπολεμική φωνή όπως είχε γίνει στον πόλεμο του Ιράκ, δεν υπάρχει, μάλιστα η Γαλλία είναι υπέρ των αμερικάνικων θέσεων, και αυτό μας λέει πολλά. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Σαρκοζί, βρίσκεται σε ταξίδι επισκέψεων στην Μέση Ανατολή τις τελευταίες 10 μέρες και μαντέψτε για ποιό λόγο...
...Κατασκευές πυρηνικών σταθμών φυσικά! (Sarkozy to sign UAE nuclear deal)

Εν αντιθέση όμως σε όλη αυτή την συνεννόηση των «Συμμάχων» οι περιφεριακές δυνάμεις της περιοχής που δεν συντάσσονται στο πλάι των ΗΠΑ, δεν μένουνε άπρακτες(Συρία, Ιράν, Ιορδανία και Αίγυπτος). Η Ρωσία έχει δείξει επανελλειμένως σημάδια υποστήριξης στις χώρες αυτές, και μέσω της δημιουργίας διμερών οικονομικών συμφωνιών, αλλά και στρατιωτικών προμηθειών...

Τέλος, δεν θέλω να καταστροφολογώ, ούτε να παραθέτω πιθανά σενάρια βιβλικών πολέμων, αλλά είναι πεποίθησή μου, ότι μια ανοιχτή, μη περιορισμένη σύρραξη, μπορεί να αποσταθεροποιήσει την κατάσταση πολύ περισσότερο από την παρούσα κατάσταση, και να δημιουργήσει μια χαρακωματικού τύπου πόλωση, σε μια περιοχή, πολύ κοντά σχετικά με την χώρα μας, και σε συνδυασμό με την έκκρυθμη κατάσταση του Κοσόβου...πολλά είναι τα πιθανά σενάρια.

Βέβαια, είναι σε τέτοιες περιόδους που δημιουργούνται ευκαιρίες ή απειλές αντίστοιχα
(αναλόγως τους χειρισμούς των εκάστοτε ηγετών...........ξέρετε πολύ καλά γιατί βάζω αποσιωπητικά).