Πετρέλαιο και Θαλάσσια κυριαρχία

Με το άνοιγμα του περάσματος μέσω του Β.Πόλου και τα παζάρια που τι ακολούθησαν
(..και συνεχίζουν να το ακολουθούν!) όπως και την εισαγωγή νέων εφαρμογών της πυρηνικής ενέργειας πάνω σε μεγάλα πλωτά μέσα (με ότι κουβαλάνε αυτά πάνω τους!!!) ανοίγεται ξανά το θέμα της εξισορρόπησης των δυνάμεων στην Θαλάσσια Σκακιέρα. Μπορεί οι ΗΠΑ μετά τον Β'ΠΠ να επικράτησε (εν μέρη) στα διεθνή ύδατα, παρόλα αυτά οι παρούσες συγκυρίες δείχνουν να ευνοούν λιγότερο αυτές και περισσότερο τους "άλλους", τους ανατολικούς.

Μια ακόμα καλύτερη ερώτηση θα ήταν: Τι σκοπεύει να κάνει ο κάθε συσχετισμός δυνάμεων για να εξασφαλίσει την κυριαρχία του στην Θαλάσσια Σκακιέρα;

Το παρακάτω άρθρο κάνει μια πολύ ωραία ανασκόπηση του θέματος που καταθέτω προς συζήτηση!

Ο έλεγχος του πετρελαίου προϋποθέτει την κυριαρχία στους θαλάσσιους δρόμους, μέσω των οποίων διακινείται καθημερινά το 90% του «μαύρου χρυσού». Αυτή είναι η κεντρική ιδέα της έκθεσης «Συνεργατική Στρατηγική για τη Θαλάσσια Ισχύ στον 21ο αιώνα», που δόθηκε τον περασμένο Οκτώβρη στη δημοσιότητα από το Ναυτικό, τους Πεζοναύτες και την Ακτοφυλακή των ΗΠΑ. Το Πεντάγωνο έχει αφιερώσει τεράστια ποσά για τη ριζική ανανέωση του στόλου - μόνο η κατασκευή πιλοτικού, πυρηνικού αεροπλανοφόρου νέας γενιάς θα στοιχίσει 4,2 δισ. δολάρια.

Στο μεταξύ, ο Σαρκοζί κλείδωσε τη δημιουργία της πρώτης γαλλικής βάσης στον Περσικό Κόλπο, στο Κατάρ και εξετάζει τη ναυπήγηση και δεύτερου γαλλικού αεροπλανοφόρου. Από την πλευρά της, η Ρωσία σφίγγει τον κλοιό σε Γεωργία και Ουκρανία, αποφασισμένη να κρατήσει με νύχια και με δόντια τα προγεφυρώματά της στη Μαύρη Θάλασσα, Αμπχαζία και Κριμαία αντίστοιχα.

Υπό αυτό το πρίσμα θα πρέπει να εκτιμηθεί η υποτιμημένη από τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης ιδέα του Ρεπουμπλικανού, προεδρικού υποψηφίου Τζον Μακέιν για μια «Eνωση Δημοκρατιών», που θα μπορεί να παρακάμπτει τον ΟΗΕ σε μείζονες διεθνείς κρίσεις. Η ιδέα συναντά ευρύτερη υποστήριξη στο αμερικανικό κατεστημένο, προβάλλεται ως εναλλακτική λύση στον ατελέσφορο, μονομερή ηγεμονισμό του Μπους και πλασάρεται από μερίδα του Τύπου, πολιτικούς και λομπίστες στον Μπαράκ Ομπάμα, ως στρατηγική κοινής αποδοχής.

Επί της ουσίας, δεν πρόκειται παρά για νεκρανάσταση της Τριμερούς Επιτροπής, της περίφημης Trilateral, που είχε συγκροτηθεί τη δεκαετία του ’70 μεταξύ ΗΠΑ, Δυτικής Ευρώπης και Ιαπωνίας, με πρωτοβουλία ισχυρής επιρροής προσωπικοτήτων ένθεν και ένθεν του Ατλαντικού, όπως ο πρόεδρος της Γαλλίας Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν και ο σύμβουλος Ασφαλείας του Λευκού Οίκου, Ζμπίγκνιεφ Μπρεζίνσκι - υποστηρικτής και σύμβουλος του Μπαράκ Ομπάμα σήμερα. Στόχος εκείνης της πρωτοβουλίας, την επαύριο του πρώτου πετρελαϊκού κραχ της δεκαετίας του ’70, ήταν η δημιουργία ενιαίου μετώπου της Δύσης εναντίον της Σοβιετικής Eνωσης και των αντιδυτικών καθεστώτων του Τρίτου Κόσμου.

Κατ’ αναλογία, μια νέα «Συμμαχία Δημοκρατιών» αλά Μακέιν θα φιλοδοξεί να ενώσει κάτω από την αμερικανική ομπρέλα το σύνολο των δυτικών χωρών εναντίον της Ρωσίας, της Κίνας και των απείθαρχων χωρών Ασίας, Λατινικής Αμερικής και Αφρικής. Σ’ αυτό το μέτωπο έχει θέση και η Ινδία, η «πολυπληθέστερη Δημοκρατία του κόσμου», την οποία οι Αμερικανοί εννοούν να χρησιμοποιήσουν ως σφήνα εναντίον της Κίνας, όπως χρησιμοποίησαν την Κίνα εναντίον της Σοβιετικής Ενωσης μετά την ιστορική συνάντηση Νίξον- Μάο.

Αιώνες μοιάζουν να έχουν περάσει από τη δεκαετία του ’90, όταν κυριαρχούσε η ιδέα της παγκοσμιοποιημένης Νέας Οικονομίας, μιας οικονομίας άυλης, στηριγμένης στην Πληροφορική, τις τηλεπικοινωνίες και τις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες, που θα μας απάλλασσε από τις «παλιές» συγκρούσεις για πρώτες ύλες. Η πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα αρχίζει να μοιάζει με την αρχή του εικοστού, με τη γεωπολιτική της ενέργειας και τις επικίνδυνες συγκρούσεις της στην πρώτη γραμμή της διεθνούς ατζέντας.

Άρθρο: Π. Παπακωνσταντίνου - Καθημερινή

INFO

Lutz Kleveman,«Το Νέο Μεγάλο Παιχνίδι: Πετρέλαιο και Αίμα στην Κεντρική Ασία», Κριτική, 2005.

Michael T. Klare, «The New Geopolitics of Energy», The Nation, 19/5/2008.

F. William Engdahl,«Perhaps 60% of Today’s Oil Price is Pure Speculation», Global Research, 2/5/2008.

Jean - Pierre Sereni, «Les Etats s’emparent de l’arme petroliere», Le monde diplomatique, mars 2007.

Άλλο ένα πιόνι για την Κίνα ... Μείον ένα για την Δύση

«Ζήτω η Δημοκρατία». Με αυτό το σύνθημα και με κόκκινες (κυρίως) σημαίες στα χέρια, χιλιάδες κάτοικοι του Νεπάλ υποδέχθηκαν την κατάργηση μιας από τις τελευταίες μοναρχίες στην Ασία.

Επρόκειτο για μια ειλημμένη απόφαση, την οποία επικύρωσε χθες το νέο κοινοβούλιο (575 μέλη του είχαν ορκιστεί την Τρίτη), δίνοντας παράλληλα στον βασιλιά Γκιανέντρα περιθώριο 15 ημερών για να αποχωρήσει από το παλάτι -έστω και με τη βία.

Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι η εξέλιξη ήταν αναμενόμενη, οι εκδηλώσεις του κόσμου απέδειξαν τη λαχτάρα των Νεπαλέζων για την ολοκλήρωση της εγκαθίδρυσης των δημοκρατικών θεσμών, μετά από 239 ολόκληρα χρόνια.

Παράλληλα, αποτέλεσαν φόρο τιμής σε εκείνους που πρωτοστάτησαν και αγωνίστηκαν όσο κανείς για την κατάργηση της μοναρχίας: Τους Μαοϊστές αντάρτες οι οποίοι, μέσα σε δέκα χρόνια, κατάφεραν να επιβληθούν -αρχικά στρατιωτικά και στη συνέχεια πολιτικά.

Αλλωστε, αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο τα 29,5 εκατομμύρια των κατοίκων της χώρας τους ανέδειξαν, με μεγάλη διαφορά, στην πρώτη θέση στις βουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν το 2007.

«Διαρχία»
Βεβαίως, η χθεσινή απόφαση δεν λύνει αυτομάτως τα προβλήματα του Νεπάλ, ούτε ανοίγει αυτομάτως μια περίοδο πολιτικής ηρεμίας. Αλλωστε, παρά την κυριαρχία των Μαοϊστών, μεγάλη μερίδα των Νεπαλέζων και ειδικά της ελίτ της χώρας δεν είναι έτοιμη να τους εκχωρήσει την εξουσία.

Ετσι, πολλοί μιλούν ήδη για μια ιδιότυπη «διαρχία», η οποία έγινε φανερή και χθες, παρά το εορταστικό κλίμα: Είναι χαρακτηριστικό ότι στο Κατμαντού, δίπλα στις 10.000 αστυνομικούς, υπήρχαν και 20.000 εθελοντές (πρώην αντάρτες), επιφορτισμένοι με την τήρηση της τάξης.

Είναι δε φανερό ότι οι μελλοντικές εξελίξεις θα εξαρτηθούν, σε μεγάλο βαθμό, από τη διάθεση συνεργασίας και συνεννόησης που θα επιδείξουν (ή δεν θα επιδείξουν) η Ινδία και η Κίνα -οι δύο μεγάλες δυνάμεις της περιοχής που έχουν (άμεση ή έμμεση) ανάμειξη στα τεκταινόμενα στο Νεπάλ.

Πηγή: Ημερησία

Επιπλέον Άρθρο: Al Jazeera - Nepal abolishes monarchy

Ιστορικός Συμβιβασμός ή Πολιτικό Τέχνασμα ;

Νέα σελίδα στις ταραγμένες διμερείς σχέσεις επιχειρούν να γυρίσουν Πεκίνο και Ταϊπέι, μετά τη συνάντηση που είχαν χθες ο Κινέζος πρόεδρος Χου Ζιντάο με τον πρόεδρο του κυβερνώντος Εθνικιστικού Κόμματος της Ταϊβάν Γου Πο-χσιουνγκ.

Ηταν η πρώτη συνάντηση, μεταξύ ηγετών των κυβερνώντων κομμάτων των δύο χωρών εδώ και έξι δεκαετίες.

Οι σχέσεις Κίνας-Ταϊβάν έφτασαν στο ναδίρ, όταν η προηγούμενη κυβέρνηση της Ταϊβάν επιδίωξε ανεξαρτησία, σχέσεις που φαίνονται ωστόσο να αναθερμαίνονται, μετά τη νέα διακυβέρνηση στην Ταϊπέι. Λίγες ημέρες νωρίτερα, ο νέος πρόεδρος της Ταϊβάν Μάι Γινγκ Τζέου, έτεινε χείρα φιλίας προς την Κίνα, με στόχο να «γραφτεί ένα νέο κεφάλαιο ειρήνης».

Αναθεώρηση
Από την πλευρά του χθες, ο Χου άφησε να εννοηθεί ότι θα αναθεωρήσει την κινεζική θέση για την ένταξη της Ταϊβάν στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας -κίνηση που έως τώρα το Πεκίνο μποϊκόταρε- ενώ εξετάζει ήδη το ενδεχόμενο επανάληψης των άμεσων πτήσεων μεταξύ Κίνας και Ταϊβάν.

Πηγή: Ημερησία

Κοινοποιούνται και τυπικά πια τα χαρακώματα!

Nasrallah's speech to Hezbollah supporters comes after Lebanese leaders elected a new president

Hassan Nasrallah, 'the secretary-general of Hezbollah, has said that his organisation "is siding with the resistance in Iraq" in a speech to hundreds of thousands of supporters in Beirut, the Lebanese capital.

"The Iraqis, Shia and Sunni, who took part in the political process wanted to give it a chance," he said in his address on Monday.

"But now that the real American goal in Iraq has been exposed the Iraqi government is put to a test."

It is the first time Nasrallah has issued a challenge to the Iraqi government to take a stand against the US military presence in Iraq.

"The Americans allowed the elections and the formation of parliament and a government so that they get an Iraqi legitimisation of the occupation," he said, referring to a reported Iraqi-American agreement that would allow the US to have a permanent presence in Iraq.

The speech by Nasrallah, aired over a video link to supporters, was part of celebrations to mark eight years since Israeli forces withdrew from southern Lebanon.

His address came a day after Michel Sleiman, a former chief of the Lebanese army, was elected as Lebanon's new president.

Sleiman, an ex-army chief, was elected in a parliamentary session after Sheikh Hamad bin Khalifa Al-Thani, the emir of Qatar, helped broker a deal to end a dispute between rival political factions in Lebanon.

Nasrallah welcomed Sleiman's election as president, calling it a new chapter for Lebanon.

"The election of Michel Sleiman brings hope to the Lebanese of a new era and a new beginning," he said.

"His inaugural speech expressed the spirit of consensus that he promised to act upon in the upcoming period ... And this is what Lebanon needs."

Resistance call

Zeina Khodr, Al Jazeera's correspondent in southern Beirut, said Nasrallah praised the resistance against Israel in the early part of his speech.

"He was giving credit to the resistance that actually led to the Israeli withdrawal from Southern Lebanon, even giving examples from Palestine and Iraq," he said.

But Khodr also said that he had sought to downplay suggestions that recent clashes in Beirut between pro- and anti-government forces were a sign of a growing sectarian divide in Lebanon.

"He said that in every country, there is disagreement - those who support resistance and those who do not," she said.

"He is trying to show that the battle and the power struggle in Beirut was not a Sunni-Shia clash - it was simply a power struggle between those who support the resistance and the other, who do not believe in the resistance's weapons," she said.

Appeal for reconciliation

Nasrallah's speech came after Lebanon's 127-member cabinet voted overwhelmingly in favour of Sleiman becoming president on Sunday.

In his inaugural speech on Sunday, Sleiman appealed to Lebanese political factions to work together to avoid internal strife.

Nasrallah said on Monday that Hezbollah did not want to take over the country or undermine political institutions.

Sleiman was elected Lebanon's president after a deal was brokered in Qatar [AFP]

"I am speaking as Hezbollah - we dont power or authority, we don't to rule Lebanon, we do not want to impose our thought on the Lebanese," he said.

"They call us the party of wilayat al-faqih," he said, refering to accusations that Hezbollah wants to impose an Iranian-style regime in Lebanon.

"The Lebanon wilayat al-faqih means the Lebanon of diveristy and pluralism ... we shoud preserve it as such."

Lamis Andoni, Al Jazeera's Middle East analyst, said Nasrallah's speech, in regard to Lebanese politics, was conciliatory in tone.

She said: "Nasrallah is aiming to recast himself as a nationalist leader and distance himself from the sectarian overtones that have marred the recent fighting."

"His commitment to a pluralistic Lebanon reflects his keen awareness that recent confrontations have fuelled secterian fears and widened the divide."

"However, Nasrallah did not compromise on rejecting any attempt, even if it carried out by the Lebanese army, to disarm Hezbollah."

'Crucial selection'

Sleiman's election is part of a deal brokered on Wednesday in Doha, Qatar's capital, to end a political crisis that last month degenerated into violence.

Sixty-five people were killed when armed supporters of the Hezbollah-led opposition took control of much of Beirut after the government moved to outlaw the group's private communications network.

The clashes were the worst internal violence in Lebanon since the country's 1975-1990 civil war.

The Doha accord allows the opposition to have veto power on key policy decisions in a new cabinet of national unity.

But while it brought the country back from the brink of civil war, it failed to address many key issues, including Hezbollah's weapons stockpile.

Lebanon's presidency had been vacant since November, when Emile Lahoud stepped down at the end of his term with no elected successor because of political disputes.

Nineteen previous parliamentary sessions to formally elect a new president failed due to boycotts by the opposition.

Source: Al Jazeera

Profile: Michel Sleiman

General Michel Sleiman is seen as a compromise president for Lebanon [AFP]

Michel Sleiman, the former head of the Lebanon's army since 1998, is the country's new president after rival politicians reached a power-sharing deal in Qatar.

He is widely seen as a unifying figure in Lebanon, where nearly every politician is considered to be either pro- or anti-Syrian.

The 59-year-old Maronite Christian, once seen as a supporter of Syria, was a key facilitator of ending Damascus' 29-year military presence in Lebanon in 2005.

Sleiman has earned respect from both Hezbollah, the Shia Muslim political party and armed resistance movement, and supporters of Fouad Siniora, Lebanon's prime minister.

He also gained support after refusing to deploy the military to crack down on massive anti-Syrian street demonstrations in March 2005, days after the assassination of Rafiq al-Hariri, the former prime minister.

'Call of duty'

Sleiman, who holds a Bachelor of Arts degree in political and administrative sciences from Lebanese University, has said his 56,000-strong army should ignore politics "and listen to the call of duty".

Lebanon's army defeated fighters at Nahr al-Bared refugee camp after a long siege [AFP]

"The state exists because the army is the guardian of the structure of this state," he has said.

His profile as a strong Lebanese leader was boosted after the Lebanese army cleared the Nahr al-Bared Palestinian refugee camp of al-Qaeda-inspired Fatah al-Islam fighters after a 15-week siege earlier this year.

Under his command, the army also calmed sectarian violence and deployed in strongholds of Hezbollah.

The Lebanese public view the army as the country's most effective state organ.

'Strong leader'

The army is currently working alongside a multi-national UN force in southern Lebanon, acting as a buffer between Hezbollah and Israel, who fought each other in 2006.

Since al-Hariri's assassination in February 2005, Lebanon has seen increased sectarian tensions.

Sunni Muslims in Lebanon largely support Siniora's majority bloc in parliament while most Shia Muslims support the Hezbollah-led opposition.

Sleiman has distanced himself from Hezbollah, which once co-operated closely with the military, but critics accuse him of not doing enough to stop weapons smuggling to Hezbollah from Syria.

And during the 34-day war between Hezbollah and Israel in 2006, the Lebanese military stood back.

Source: Al Jazeera

Το Ιράν και το Μεγάλο Παιχνίδι

Τα χαράματα της 26ης Μαϊου 1908, μια ομάδα υπό βρετανική καθοδήγηση που έκανε εξορύξεις στην Περσία αντίκρυσε με δέος το έδαφος να σείεται και να ξεπηδά ένας μαύρος πίδακας.

Οι επιπτώσεις εκείνων των γεγονότων ήταν συνταρακτικές, όχι μόνο για την Περσία και την ευρύτερη Μέση Ανατολή.

Εναν αιώνα αργότερα, οι φυσικοί πόροι του Ιράν ενδέχεται να παίξουν και πάλι αποφασιστικό ρόλο στην αναζήτηση ενεργειακής ασφάλειας από τη δυτική Ευρώπη. Η Ε.Ε. θα μπορούσε να επενδύσει στην κατασκευή του αγωγού Nabucco, ο οποίος θα μεταφέρει αέριο από το Αζερμπαϊτζάν και το Τουρκμενιστάν προς την Τουρκία και τη νότια Ευρώπη. Υπάρχει μόνο ένας προμηθευτής που θα μπορούσε να καταστήσει τον Nabucco εμπορικά βιώσιμο: το Ιράν.

Τα αποθέματα φυσικού αερίου της χώρας αυτής είναι δεύτερα σε μέγεθος μετά τα ρωσικά, και θα μπορούσαν να τροφοδοτήσουν τη δυτική Ευρώπη μέσα από την επέκταση του υπάρχοντος αγωγού Ταμπρίζ-Αγκυρας.

Αλλά οι πιέσεις της Ουάσινγκτον δεν επιτρέπουν κάτι τέτοιο. Το Ιράν δεν μπορεί να εξάγει αέριο χωρίς μεγάλες ξένες επενδύσεις, και την περασμένη εβδομάδα η Shell και η Repsol ανακοίνωσαν ότι δεν θα συνεχίσουν την προσπάθεια να εκμεταλλευτούν τα ιρανικά αποθέματα.

Εκτός από φυσικό αέριο, το Ιράν έχει βέβαια και πετρέλαιο: πρόκειται για τη δεύτερη χώρα του ΟΠΕΚ σε εξαγωγές και θα μπορούσε να εξάγει ακόμη περισσότερο αν είχε τις επενδύσεις τις οποίες εμποδίζουν οι κυρώσεις της Ουάσινγκτον. Το παράδοξο λοιπόν είναι ότι την ώρα που η τιμή του πετρελαίου αγγίζει τα 135 δολάρια το βαρέλι, ο πρόεδρος Μπους από τη μια ζητά από τον ΟΠΕΚ να αυξήσει την παραγωγή, κι από την άλλη εμποδίζει αυτή την εξέλιξη με την αδιάλλακτη πολιτική του απέναντι στο Ιράν.

Πολλά θα εξαρτηθούν από δύο εκλογικές αναμετρήσεις που θα γίνουν σε δύο πολύ διαφορετικές μεταξύ τους χώρες. Μια νίκη του Ομπάμα είναι πιθανό να οδηγήσει σε μια νέα εποχή συνομιλιών ανάμεσα στην Ουάσινγκτον και την Τεχεράνη. Κι αν στις προεδρικές εκλογές που θα διεξαχθούν το 2009 στο Ιράν επικρατήσει ένας πραγματιστής, οι πιθανότητες μιας συμφωνίας θα αυξηθούν ακόμη περισσότερο.

Πηγή: The Guardian, ΑΠΕ-ΜΠΕ

Επιπλέον Άρθρο: Απόσυρση Shell-Repsol από το Ιράν

«Ο Πρόεδρος της ενότητας» !

Associated Press

Ο Μισέλ Σουλεϊμάν στην προεδρία του Λιβάνου

Το Κοινοβούλιο του Λιβάνου εξέλεξε την Κυριακή τον αρχηγό του στρατού Μισέλ Σουλεϊμάν στην προεδρία, στη βάση συναινετικής συμφωνίας που επετεύχθη -με τη μεσολάβηση του Αραβικού Συνδέσμου- ανάμεσα σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση στον απόηχο της χειρότερης βίας που γνώρισε η χώρα μετά τον εμφύλιο πόλεμο της περιόδου 1975-1990.

Ο ηλικίας 59 ετών Μισέλ Σουλεϊμάν, ο οποίος είναι αρχηγός του στρατού από το 1998, εξελέγη με την ψήφο 118 σε σύνολο 127 βουλευτών στην ψηφοφορία που πραγματοποιήθηκε παρουσία αξιωματούχων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΥΠΕΞ Γαλλίας και Ιταλίας) και αντιπροσωπείας του αμερικανικού Κογκρέσου.

Ακολούθησε άμεσα η ορκωμοσία του νέου προέδρου, ο οποίος ζήτησε την εγκαθίδρυση «αδελφικών» διπλωματικών δεσμών με τη Συρία. «Προσβλέπουμε σε αδελφικούς δεσμούς ανάμεσα στο Λίβανο και τη Συρία υπό την έννοια του αμοιβαίου σεβασμού της κυριαρχίας και των συνόρων της κάθε χώρας» είπε ενώπιον του Κοινοβουλίου.

Ο Μισέλ Σουλεϊμάν είναι ο 12ος πρόεδρος του Λιβάνου από το 1943, όταν η χώρα ανέκτησε την ανεξαρτησία της και ο τρίτος μετά τη συμφωνία στο Ταίφ, υπό την αιγίδα της Σαουδικής Αραβίας, με την οποία τερματίστηκε ο εμφύλιος πόλεμος (1975-1990). Αποκαλείται από τα τοπικά μέσα ενημέρωσης «πρόεδρος της ενότητας».

Θεωρείται ως ουδέτερη προσωπικότητα σε μία χώρα όπου σχεδόν όλοι οι πολιτικοί θεωρούνται είτε φιλοσύροι, είτε αντισύροι. Είχε διοριστεί στο στρατιωτικό του αξίωμα με την έγκριση της Συρίας, όταν η Δαμασκός κατηύθυνε την πολιτική ζωή στο Λίβανο.

Χαρακτηρίζεται ως ένθερμος υποστηρικτής του δικαιώματος της Χεζμπολάχ να μάχεται το Ισραήλ, ενώ είχε αρνηθεί να λάβει μέτρα κατά των αντισυριακών διαδηλώσεων

Τα λιβανικά στρατεύματα είχαν εντείνει τα μέτρα ασφαλείας στην πρωτεύουσα, εμποδίζοντας την πρόσβαση στους δρόμους που οδηγούν στο Κοινοβούλιο στο κέντρο της πόλης.

Η υποστηριζόμενη από τη Δύση κυβερνώσα πλειοψηφία υπό τον πρωθυπουργό Φουάντ Σινιόρα και η καθοδηγούμενη από τη Χεζμπολάχ αντιπολίτευση συμφώνησαν την περασμένη εβδομάδα στο Κατάρ στην εκλογή του Μισέλ Σουλεϊμάν στην προεδρία, κρατικό αξίωμα που παραμένει «κενό» από τον περασμένο Νοέμβριο.

Ο Λίβανος βρίσκεται σε πολιτική κρίση από τα τέλη του 2006 όταν η φιλοσυριακή αντιπολίτευση αποχώρησε από την κυβέρνηση εθνικής ενότητας, απαιτώντας διευρυμένες εξουσίες και δικαίωμα άσκησης βέτο επί κυβερνητικών αποφάσεων.

Συνέπεια της πολιτικής κρίσης ήταν να αναβληθεί 19 φορές από τον περασμένο Νοέμβριο έως σήμερα η εκλογή προέδρου και να βρεθεί τελικά ο Λίβανος ξανά στα πρόθυρα εμφυλίου πολέμου, καθώς πριν από δύο εβδομάδες ξέσπασαν αιματηρές συγκρούσεις ανάμεσα σε υποστηρικτές των αντίπαλων πολιτικών δυνάμεων με βαρύτατο απολογισμό που ανήλθε στους 65 νεκρούς.

Οι συμπλοκές πυροδοτήθηκαν από τις κυβερνητικές απόπειρες να τεθεί εκτός νόμου το ιδιωτικό τηλεφωνικό δίκτυο της Χεζμπολάχ και να αντικατασταθεί ο επικεφαλής ασφαλείας του αεροδρομίου της Βηρυτού, ο οποίος πρόσκειται στην αντιπολίτευση.

«Σήμερα είναι μία μεγάλη ημέρα ελπίδας για τον Λίβανο, αρχίζει μία νέα διαδικασία εδραίωσης των δημοκρατικών θεσμών» δήλωσε ο Ιταλός υπουργός Εξωτερικών Φράνκο Φρατίνι, ο οποίος μετέβη στη Βηρυτό για να παραστεί στην ψηφοφορία, όπως και ο Γάλλος ΥΠΕΞ Μπερνάρ Κουσνέρ και αντιπροσωπεία του αμερικανικού Κογκρέσου.

Στην Ουάσινγκτον, ο Λευκός Οίκος χαιρέτισε την εκλογή του Μισέλ Σουλεϊμάν στο προεδρικό αξίωμα του Λιβάνο. «Ανοίγει μία νέα σελίδα εθνικής συμφιλίωσης στο Λίβανο, τονίστηκε στο ανακοινωθέν του Λευκού Οίκου.

Μετά την εκλογή του Μισέλ Σουλεϊμάν θα παραιτηθεί ο πρωθυπουργός Φουάντ Σινιόρα, αλλά θα παραμείνει ως υπηρεσιακός μέχρι το σχηματισμό νέας κυβέρνησης.

Πηγή: Newsroom ΔΟΛ

Επιβεβαιώνεται ο θάνατος του ηγέτη των FARC ...

ΑΠΕ
Ο Μανουέλ Μαρουλάντα σε φωτογραφία αρχείου από το 2001

Εκπρόσωπος των Επαναστατικών Ένοπλων Δυνάμεων της Κολομβίας (FARC) επιβεβαίωσε την είδηση ότι ο ιδρυτής και αρχηγός της οργάνωσης Μανουέλ Μαρουλάντα πέθανε το Μάρτιο από καρδιακή προσβολή.

Η πληροφορία ήταν γνωστή για ημέρες αλλά δεν υπήρχε επίσημη επιβεβαίωση από τις FARC. Στο παρελθόν είχαν κυκλοφορήσει πολλές φορές φήμες για τον θάνατο του ηλικίας 77 ετών Μαρουλάντα.

Η ανακοίνωση των FARC ανέφερε ακόμη ότι διάδοχος του Μαρουλάντα θα είναι ο Αλφόνσο Κάνο, ο θεωρούμενος και ιδεολογικός ηγέτης των FARC.

Την 1η Μαρτίου μετά από επιδρομή στο έδαφος του Ισημερινού είχε σκοτωθεί από τις κολομβιανές δυνάμεις ο υπαρχηγός των FARC Ραούλ Ρέγιες. Το περιστατικό είχε προκαλέσει οξύ, αλλά σύντομης διάρκειας, διπλωματικό επεισόδια ανάμεσα στην Κολομβία, από την μία πλευρά, και τον Ισημερινό και τη Βενεζουέλα από την άλλη, φέρνοντας τις χώρες στα πρόθυρα του πολέμου.

Σε μία παράλληλh εξέλιξη, ο υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας Μπερνάρ Κουσνέρ χαρακτήρισε «πολύ καλό νέο» την ανακοίνωση από τον πρόεδρο της Κολομβίας Αλβάρο Ουρίμπε ότι οι FARC θα απελευθερώσουν τους ομήρους που κρατούν για χρόνια, μεταξύ των οποίων βρίσκεται και η Γαλλο-κολομβιανή πολιτικός Ινγκρίντ Μπετανκούρ.

Ο επικεφαλής της γαλλικής διπλωματίας τόνισε ακόμη ότι σε περίπτωση που ο στρατός της Κολομβίας πραγματοποιήσει επίθεση στην περιοχή στην οποία θα γίνει η παράδοση θα κινδυνεύσει η ζωή των ομήρων.

Η Γαλλία και ο πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί προσωπικά έχουν ζητήσει την απελευθέρωση των ομήρων και της Μπετανκούρ που, σύμφωνα με πληροφορίες, βρίσκεται σε κακή κατάσταση και χρειάζεται ιατρική φροντίδα.

* Ο Μανουέλ Μαρουλάντα -το πραγματικό του όνομα ήταν Πέδρο Αντόνιο Μαρίν- γεννήθηκε τον Μάιο 1928 στη πόλη Γένοβα, που βρίσκεται δυτικά της πρωτεύουσας της Κολομβίας Μπογκοτά. Υπήρξε ένας από τους ιδρυτές των FARC στη δεκαετία του 1960.

Πηγή: Newsroom ΔΟΛ

Profile: Manuel Marulanda

Manuel Marulanda founded Farc, Latin America’s oldest guerrilla movement, in 1964 and spent all his adult life waging war against successive governments from camps in remote areas of rural Colombia.

Born Pedro Antonio Marín into a poor peasant family in Génova, western Colombia, he left home at 13 and scraped a living as a builder, sweet seller and baker. He became a guerrilla fighter in the early 1950s, fleeing to the mountains in order to “survive” a bloody civil war known as La Violencia.

In the 1960s Marulanda acquired a legendary status on the left by leading the resistance of a group of 48 rural fighters against military operations in southern Colombia.

Surviving a military ambush in Marquetalia won him an aura of invincibility. Under his leadership Farc grew into a powerful organisation with some 18,000 fighters, funded by drug trafficking, extortion and kidnapping.

He is believed to have fathered seven children, though he never married.

Source: Financial Times

Δυσνόητα παιχνίδια και πολύ παρασκήνιο μεταξύ Ισραήλ και Συρίας

Ετοιμο να προβεί σε... επώδυνες παραχωρήσεις εμφανίζεται πλέον το Ισραήλ, λίγες ημέρες μετά την επανέναρξη των ειρηνευτικών συνομιλιών με τη Συρία.

«Μπορούμε να τα καταφέρουμε και χωρίς τα Υψίπεδα του Γκολάν», δήλωσε ο πρώην αρχηγός του γενικού επιτελείου ενόπλων δυνάμεων του Ισραήλ, Νταν Χαλούτζ, ενώ ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Εχούντ Ολμερτ διαμήνυσε ότι θέλει να διεξαγάγει με σοβαρότητα τις διαπραγματεύσεις με τη Συρία και «όχι με τη μεσολάβηση των μέσων ενημέρωσης».

Αβέβαιο ωστόσο παραμένει εάν το Τελ Αβίβ θέσει τελικά όρους (όπως είχε δηλώσει η υπουργός Εξωτερικών Τζίπι Λίβνι) για την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων με τη Δαμασκό.

Στην υπόθεση παρενέβη χθες και το Ιράν, το οποίο -μέσω του υπουργού Εξωτερικών Μανουσέρ Μοτακί- τόνισε ότι το Ισραήλ πρέπει να επιστρέψει, άνευ όρων, τα Υψίπεδα του Γκολάν στη Συρία.

Πηγή: Ημερησία

..ο πόλεμος των ρομποτικών...εθνών!

Αυτό εδώ είναι το νέο "στρατιωτικό μουλάρι" !

Να και που έγκειται και η "φιλία" ....

Dmitry Medvedev, left, and Hu Jintao signed a $1bn nuclear contract in Beijing [AFP]

Πυρηνικό συμβόλαιο υπέγραψε σήμερα η Ρωσία με την Κίνα ύψους 1 δισ. δολ. για την επέκταση εργοστασίου εμπλουτισμού ουρανίου και την προμήθεια πυρηνικού καυσίμου, ανακοίνωσε Ρώσος αξιωματούχος στο Πεκίνο.

Η συμφωνία αυτή υπεγράφη κατά την πρώτη ημέρα της επίσκεψης του νέου προέδρου της Ρωσίας Ντμίτρι Μεντβέντεφ στο Πεκίνο.

Ο Σεργκέϊ Κιριγένκο, επικεφαλής της ρωσικής υπηρεσίας ατομικής ενέργειας Rosatom, διευκρίνισε στους δημοσιογράφους πως προβλέπει την κατασκευή μιας τέταρτης μονάδας σ' έναν ήδη υφιστάμενο σταθμό στην Κίνα και «παραδόσεις ασθενώς εμπλουτισμένου ρωσικού ουρανίου».
«Το κόστος του συμβολαίου αντιστοιχεί σε πάνω από ένα δισεκατομμύριο δολάρια, εκ των οποίων περίπου 500 εκατομμύρια δολάρια για την κατασκευή και περίπου 500 εκατομμύρια δολάρια για την προμήθεια ουρανίου», πρόσθεσε ο Κιριγένκο.

Πηγή: Ημερησία

Russia and China condemn US shield

China and Russia have condemned a plan by the United States to set up a missile defence system in eastern Europe that Washington says is crucial to protecting its security and that of its allies.

A joint statement on the plan was signed in Beijing by Hu Jintao, China's president, and Dmitry Medvedev, the Russian leader, who is visiting China.

The statement said: "Both sides believe that creating a global missile defence system, including deploying such systems in certain regions of the world ... do not help support strategic balance and stability, and harm international efforts to control arms and the non-proliferation process.

"It harms the strengthening of trust between states and regional stability. In this respect (the two sides) express their concern."

Human rights

The plan to deploy parts of the missile shield in eastern Europe to counter possible rocket launches by "rogue" states such as Iran has unnerved Moscow, which sees the project as a threat to its security.

The defence system fits into what Moscow sees as Western attempts to contain its ambitions to reassert itself as a world power and keep Russian companies out of lucrative markets.

Moscow is therefore keen to shore up support in China, which it sees as a potential ally against Western power.

Medvedev and Hu also found common ground on human rights, which both countries frequently say the US uses as political leverage to criticise them.

The presidents' statement said: "Both sides are concerned about the universal nature of the principle of respecting human rights, but believe that every state has a right to encourage and protect them based on its own specific features and characters.

"On the issue of human rights ... (we should) oppose politicising the issue and using double standards, and should oppose using human rights to interfere with other countries' affairs."

Nuclear deal

China and Russia have also worked together to water down sanctions against Iran over its nuclear programme by using their permanent membership on the UN Security Council.

Both countries are also involved in multilateral talks to rein in North Korea's nuclear programme and have proposed a treaty to ban weapons in space.

Despite their co-operation, the new Russian president knows that he has to address concerns at home about China's growing military and economic clout and its rivalry for influence in resource-rich Central Asia.

Medvedev arrived a day after visiting neighbouring Kazakhstan, a country seen as key to Moscow's strategy of keeping Central Asia's gas out of Western hands and a rival supplier for China's prodigious energy appetite.

Earlier on Friday, Russia's nuclear chief said Moscow would build and supply a $1bn uranium enrichment plant in China.

Sergei Kiriyenko, the head of Rosatom, the state nuclear corporation, said: "The Chinese market is very attractive and we are trying to enter it in two ways, not only by supplying fuel but also investing in local production."

Source: Al Jazeera

Russia, China against deployment of weapons in space

BEIJING, May 23 (Source: RIA Novosti) - Russia and China want an international agreement to be drafted banning the deployment of weapons in space, the countries' leaders said on Friday in a joint declaration after talks in Beijing.

"The sides are in favor of the peaceful use of space, but are against the deployment of weapons in space or a space arms race," the declaration said.

In February Russia and China presented at a United Nations conference in Geneva a joint draft of a new international treaty to prevent an arms race in space. The document relates to all weapons, not only nuclear.

The draft proposed by Moscow and Beijing bans the deployment of any arms in space, as well as the use of force against satellites. It also relates to space property, overall security, and arms control.

The Russian and Chinese proposals have been approved by most partners except the United States, which is currently developing a new generation of a national missile defense that is widely seen as a revival of the Strategic Defense Initiative (SDI) program drawn up in the 1980s, nicknamed 'Star Wars'.

Under the SDI, ground and space-based forces were to protect the U.S. from a nuclear missile attack.

The Russian-Chinese declaration also touched on nuclear non-proliferation, saying that these issues must be addressed using political and diplomatic methods.

"The parties believe that problems relating to the proliferation of weapons of mass destruction and means of their delivery must be resolved through political and diplomatic methods within the bounds of international law and in the interest of strengthening international security," the declaration said.

Αν δεν εισακουστούν, θα αντιδράσουν "επαρκώς" λέει ο Μεντβέντεφ προς πάσα κατεύθυνση !

Associated Press

Ο Μεντβέντεφ επανέλαβε τη θέση του Βλ.Πούτιν ότι η αντιπυραυλική ασπίδα απειλεί τα ρωσικά συμφέροντα

Να μην προχωρήσει σε μονομερείς αποφάσεις για την ανάπτυξη αντιπυραυλικής ασπίδας στην Ευρώπη προειδοποίησε την Ουάσινγκτον ο νέος πρόεδρος της Ρωσίας Ντμίτρι Μεντβέντεφ, ξεκαθαρίζοντας πως σε αντίθετη περίπτωση η Μόσχα θα αντιδράσει επαρκώς.

Όπως είπε, οι συνομιλίες μεταξύ των δύο πλευρών πρέπει να συνεχιστούν. «Θεωρώ ότι δεν έχει χαθεί τίποτε, αλλά οι αποφάσεις που ελήφθησαν δεν μπορούν να μας χαροποιήσουν και θα μας αναγκάσουν να αναζητήσουμε επαρκείς απαντήσεις στις αποφάσεις που ελήφθησαν» δήλωσε σε συνέντευξη που παραχώρησε σε κινεζικά μέσα και η οποία δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του Κρεμλίνου.

«Το πιο ατυχές θα ήταν να κλείσουμε απλώς την πόρτα και να μην ακούμε τίποτα. Γι' αυτό είμαστε έτοιμοι να συνεχίσουμε τις συνομιλίες προς όλες τις κατευθύνσεις, σε όλες τις μορφές με τους Ευρωπαίους και Αμερικανούς εταίρους μας και για τα θέματα αυτά» πρόσθεσε ο Μεντβέντεφ, ο οποίος την Πέμπτη έφτασε στο Καζακστάν, στο πρώτο επίσημο -από τη θέση του προέδρου- ταξίδι του στο εξωτερικό.

Την Παρασκευή, δε, αναμένεται να φτάσει στην Κίνα. Πολιτικοί αναλυτές αναφέρουν στο BBC ότι η απόφασή του να επισκεφθεί, στην πρώτη του επίσημη περιοδεία, χώρες της Ασίας και όχι χώρες της Ευρώπης δείχνει τις προτεραιότητες που θέτει η Μόσχα όσον αφορά στην εξωτερική της πολιτική.

Στη συνέντευξή του στα κινεζικά μέσα ενημέρωσης, ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ επανέλαβε παράλληλα τη θέση που εξέφραζε και ο προκάτοχός του, Βλαντίμιρ Πούτιν, λέγοντας ότι η αντιπυραυλική ασπίδα είναι υπερβολική και συνιστά μια «κάποια απειλή για τα ρωσικά συμφέροντα».

Ο νέος πρόεδρος της Ρωσίας εξέφρασε επίσης τη λύπη του που η ρωσική πρόταση για ένα συλλογικό σύστημα επίβλεψης και αντίδρασης στις απειλές, που αποσκοπεί να αντιμετωπίσει η αμερικανική αντιπυραυλική ασπίδα, δεν έχει ακόμη πάρει μια θετική απάντηση.

Στο Καζακστάν, ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ είχε συνομιλίες με τον πρόεδρο Νουρσουλτάν Ναζαρμπάγιεφ, στο επίκεντρο των οποίων βρέθηκαν θέματα ενεργειακής συνεργασίας.

Πηγή: Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ/Γαλλικό

Το μέγεθος της καταστροφής επιβάλλει εξωστρέφεια!

Η Κίνα ανακοίνωσε ότι έχει ανάγκη από 3,3 εκατομμύρια σκηνές για τους πρόσφυγες του σεισμού και επανέλαβε την έκκλησή της προς τη διεθνή κοινότητα.

"Ο αριθμός είναι πολύ μεγάλος. Εχουμε ανάγκη από περισσότερα από 3,3 εκατομμύρια σκηνές ή προσωρινά καταφύγια. Ελπίζουμε ότι η διεθνής κοινότητα θα περιλάβει κατά προτεραιότητα τις σκηνές στη βοήθειά της προς την Κίνα", δήλωσε ο εκπρόσωπος του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών Τσιν Γκανγκ.

Η Κίνα εκτιμά στα 5,2 εκατομμύρια τους άστεγους μετά τον σεισμό της 12ης Μαΐου.Σύμφωνα με νεότερο επίσημο απολογισμό, οι νεκροί σε όλες τις πληγείσες περιοχές ανέρχονται σε 51.151 και οι αγνοούμενοι σε 29.328.

Πηγή : ΑΠΕ-ΜΠΕ-Γαλλ.Πρακτ.

Νικητής, ο Αντιρωσο-Φιλοευρωπαϊσμός !

Υπό τη σκιά καταγγελιών για νοθεία και μεμονωμένων βίαιων επεισοδίων διεξήχθησαν χθες οι βουλευτικές εκλογές στη Γεωργία.

Ανεξάρτητο exit-poll αργά χθες το βράδυ έδινε νίκη του κυβερνώντος Ενωμένου Εθνικού Κινήματος, του προέδρου Μιχαήλ Σαακασβίλι με 63%.

Καταγγελίες

Ωστόσο, η αντιπολίτευση διαμαρτυρόνταν έντονα για απόπειρα νοθείας και προειδοποιούσε για το ενδεχόμενο μαζικών διαδηλώσεων...

Μάλιστα, κατήγγειλε ότι ένας υποστηρικτής της δολοφονήθηκε με κυνηγετική καραμπίνα την ώρα που πήγαινε να ψηφίσει.

Πολλοί πάντως είναι αυτοί που ερμηνεύουν τις εκλογές αυτές ως δημοψήφισμα για τον πρόεδρο Μιχαήλ Σαακασβίλι, σε μία περίοδο έντασης στις σχέσεις με τη Ρωσία, με «φόντο» τις αποσχισθείσες Αμπχαζία και Νότια Οσετία.

Χθες, ξέσπασε σφοδρή ανταλλαγή πυρών κατά μήκος των συνόρων της Γεωργίας και της αποσχισθείσας Αμπχαζίας, με συνέπεια να τραυματιστούν αρκετά άτομα που μετακινούνταν σε έδαφος υπό γεωργιανό έλεγχο για να ψηφίσουν στις βουλευτικές εκλογές.

Πηγή: Ημερησία

Με τα συμφωνηθέντα, ΕΕ και Ρωσία, κοιτούν για την σύνοδο της Σιβηρίας!

Το «πράσινο φως» για την έναρξη των διαπραγματεύσεων με τη Ρωσία, με στόχο μία συμφωνία στρατηγικής σύμπραξης, έδωσαν χθες οι μόνιμοι αντιπρόσωποι της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μετά την άρση των αντιρρήσεων της Πολωνίας και της Λιθουανίας.

Συμφωνία

Βάζοντας τέλος σε 18 μήνες σκληρών διαπραγματεύσεων, οι πρέσβεις των «27» κατέληξαν σε μία συμφωνία που ανοίγει τον δρόμο για ευρείες συνομιλίες μεταξύ Ευρωπαϊκής Ενωσης και Ρωσίας όσον αφορά την ενέργεια, την πολιτική και άλλους τομείς, ενόψει της συνόδου κορυφής τον Ιούνιο στη Σιβηρία.

Η τελική έγκριση αναμένεται τη Δευτέρα από τους υπουργούς Εξωτερικών -κάτι που είναι μάλλον τυπική διαδικασία.

Ενστάσεις
Ιδίως μετά την άρση των ενστάσεων που εντόνως είχαν διατυπώσει, αρχικά η Πολωνία και εν συνεχεία η Λιθουανία, για την προοπτική στενότερης συνεργασίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης με τη Ρωσία.

Πηγή: Ημερησία

Με το ταξίδι του, ο Μεντβέντεφ προς τα ανατολικά ... στέλνει μήνυμα προς τα δυτικά!

Medvedev trip east sends signal to west

In a signal to the west that Russia has a choice of partners, Dmitry Medvedev will on Thursday head east for his maiden foreign trip as Russian president – breaking with the tradition of his predecessors.

Mr Medvedev will fly to the central Asian republic of Kazakhstan, a big oil and gas producer, and then on for a two-day trip to China, with whom relations blossomed under the presidency of Vladimir Putin, Mr Medvedev’s predecessor and mentor. The newly-inaugurated president will make his first trip west – to Germany – only next month.

“Of course this is a signal,” said Fyodor Lukyanov, editor of Russia in Global Affairs magazine. “Russia is a country with diversified interests and diversified friends. If the west is not willing or able or enthusiastic about developing the relationship, we can find other major partners.”

But he added that Mr Medvedev was softening the message by visiting Kazakhstan – one of the most powerful former Soviet republics – before China. Heading straight to Beijing, he said, would have sent a “hard” signal.

Talks on Thursday with Nursultan Nazarbayev, the Kazakh president, in the capital, Astana, are a sign of Russia’s determination to keep Central Asian energy exports under its influence. Defence issues are also expected to be high on the agenda.

Mr Medvedev will seek to continue the close relationship built by his predecessor with Mr Nazarbayev – who last year urged Mr Putin to stay on in the Kremlin, despite a Russian law prohibiting presidents from serving more than two consecutive terms.

Mr Medvedev is expected to urge Mr Nazarbayev to stand by a pledge to ensure that the bulk of Kazakhstan’s oil exports are transported through Russian pipelines. Both countries are uneasy about the ambitions of neighbouring China but are competing for Chinese markets.

During his two-day visit to Beijing, starting on Friday, Mr Medvedev will meet both Hu Jintao, the president, and Wen Jiabao, prime minister. Energy officials travelling with him might sign a nuclear power co-operation deal potentially worth billions of dollars, Russia’s ambassador in Bejing said.

● European Union governments on Wednesday agreed to start talks on a trade accord with Russia, Bloomberg reports from Brussels. The bloc ended two years of internal wrangling over what sort of deal to seek from the country, which has picked fights over minority rights, food safety and energy supplies with one-time Soviet satellites now in the EU.

Source: Financial Times

By Neil Buckley in Moscow and Isabel Gorst in Almaty

Published: May 22 2008 03:01 | Last updated: May 22 2008 03:01

Συναντήσεις τύπου "Γιάλτας" η Ρωσία με την Γαλλία για το θέμα των αυτονομιστικών τάσεων στο Καύκασο

MOSCOW, May 21 (Source: RIA Novosti)

Foreign ministers from Russia and France discussed the ongoing row surrounding Georgia's breakaway republics of South Ossetia and Abkhazia during their meeting in Moscow on Wednesday.

Georgia is looking to regain control over Abkhazia and South Ossetia, after they broke away in the early 1990s following the collapse of the Soviet Union. Russia's open support for the two breakaway republics has led to a rapid deterioration in relations between Moscow and Tbilisi.

Speaking with Russian Foreign Minister Sergei Lavrov, his French counterpart Bernard Kouchner said that a military solution for Abkhazia is 'impossible.'

The French diplomat said that Paris's position on the issue was unchanged and France still considers Abkhazia a part of Georgia.

The Russian Foreign Minister said in turn that further developments with Abkhazia depended solely on Tbilisi and the countries, which are pushing Georgia to join NATO.

"We fully understand that to prevent a military solution... the decision should be reached in Tbilisi and the capitals [of the countries], which are trying to drag Georgia into NATO," Lavrov said.

Georgia has been seeking NATO membership, backed by the U.S., ever since President Mikheil Saakashvili came to power in 2004 on the back of a bloodless revolution. At a NATO summit in early April, NATO powers voted against admitting Georgia to the alliance's Membership Plan, but said they would review the bid at the end of the year.

Located on a key Europe-bound route for Caspian oil and natural gas, Georgia has been at the center of a struggle for influence between the West and Russia since the collapse of the Soviet Union.

Διαιτητής στη Μέση Ανατολή και Παρασκηνιακή Δύναμη η Τουρκία!

Olmert had 'assured the Turkish prime minister of his readiness to return the Golan heights' [EPA]

Ehud Olmert, the Israeli prime minister, has announced that Israel and Syria are holding indirect peace talks mediated by Turkey.

A statement released by Olmert's office on Wednesday said the sides "have declared their intent to conduct these talks in good faith and openly".

Walid Muallem, the Syrian foreign minister, confirmed indirect talks taking place in Turkey, saying that Damascus had received commitments for an Israeli withdrawal from the Golan Heights up to the June 4, 1967 border during Turkish-brokered indirect talks.

"We received commitments for a withdrawal from the Golan to the June 4, 1967 line," Muallem told AFP during a visit to Bahrain.

"This is not new. It started since Rabin's pledge (for a total pullout) in 1993, and all subsequent Israeli prime ministers abided by it," he said, referring to Yitzhak Rabin, the slain Israeli prime minister.

The goal is "to reach a comprehensive peace agreement," the statement said.

Peace talks between Syria and Israel broke down in 2000 over the fate of the strategic Golan Heights plateau occupied by Israel for four decades.

Peace talks between Syria and Israel broke down in 2000 over the fate of the strategic Golan Heights plateau occupied by Israel for four decades.

Syria has consistently demanded the return of the whole of the Golan down to the shores of the Sea of Galilee, Israel's main water source, in return for peace.

But Israel baulked at the demand in the last peace talks.

Turkish mediation

Turkey's foreign ministry confirmed to Al Jazeera that "indirect peace negotiations under Turkey's auspices" had been launched, and reports suggested that talks began on Tuesday in Istanbul.

But Turkish foreign ministry sources told Al Jazeera that Syrian and Israeli delegations had not yet met together in the same place.

Instead, sources said that a senior Turkish delegation was currently holding separate talks with both parties, Al Jazeera's correspondent reported.

Turkish officials said that if a common ground was reached on Wednesday in Istanbul, the two Israeli and Syrian delegations might be brought together in a meeting to launch direct negotiations in Istanbul and draft a joint tripartite [Turkish-Israeli-Syrian] statement.

'Secret' talks

Last month, as Ankara renewed mediation efforts between Syria and Israel, Recip Tayyip Erdogan, Turkey's prime minister, announced that he had passed on a message from Israel to Syria expressing its readiness to swap the Golan Heights for peace.

Turkish authorities insisted on bringing two delegations to the country in an attempt to conclude talks with a tripartite statement, our correspondent said.

But Ankara has set as a condition that it is the only mediator between Syria and Israel, threatening to withdraw its meditative efforts if any other party intervenes, our correspondent added.

Source: Al Jazeera

Η Μεσόγειος: Ασφάλεια και Στρατηγική

Εκτενής ανάλυση του Ian Lesser (εμπνευστή του σεναρίου ελληνοτουρκικού πολέμου με αφορμή τη Θράκη), ερευνητή διατλαντικών θεμάτων του ιδρύματος German Marshall Fund των ΗΠΑ, με τίτλο “Rediscovering the Mediterranean: A Transatlantic Perspective on Security and Strategy” αναφέρεται στις προοπτικές ασφάλειας και στρατηγικής στην λεκάνη της Μεσογείου, στην οποία οι πολιτικές που αναπτύσσουν η ΕΕ, οι βασικοί εταίροι της και η Γαλλία μέσω της πρωτοβουλίας της για την Μεσογειακή Ένωση, δίδουν έναν νέο δυναμισμό στις εξελίξεις της περιοχής, την οποία η Ουάσιγκτον εξακολουθεί να θεωρεί στατικά στην παραδοσιακό-γραφειοκρατικό σχήμα του διαχωρισμού της σε Νότια Ευρώπη, Μέση Ανατολή και Βόρειο Αφρική.

Η ύπαρξη πολύ σοβαρών λειτουργικών ζητημάτων, όπως η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας και η ενεργειακή ασφάλεια απαιτεί από τις ΗΠΑ μια πιο ολοκληρωμένη προσέγγιση, η οποία θα αντικαταστήσει την παραδοσιακά διμερή, λαμβάνοντας υπόψη αφενός την επανεμφάνιση της Ρωσίας και την ανάδυση της κινεζικής παρουσίας ως παραγόντων που θα διαμορφώσουν τις εξελίξεις, καθώς και την πιθανότητα παρείσφρησης στοιχείων ικανών να προσδιορίσουν θετικά ή αρνητικά το περιβάλλον ασφαλείας της Μεσογείου.

Η ανάλυση επισημαίνει ότι από το Μαγκρέμπ μέχρι τον Λεβάντε, καθώς και σε περιοχές περί τη νότια Αδριατική, εξακολουθεί να υπερισχύει η ανησυχία για την εσωτερική ασφάλεια και να παρατηρείται ισχνή περιφερειακή ολοκλήρωση και συνεργασία, εντούτοις μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001 έχει αρχίσει να αναπτύσσεται, προερχόμενη από την βόρεια Μεσόγειο, μια σύγκλιση απόψεων σε ό,τι αφορά στην ανάγκη περιφερειακής ασφάλειας όλης της Μεσογείου.

Την σύγκλιση αυτή θα προσδιορίσουν δημογραφικές-οικονομικές τάσεις του νότου της Λεκάνης της Μεσογείου (νεανικός πληθυσμός-αυξημένη ανεργία), η ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση προς το βορρά της Μεσογείου και η αναδιάταξη των βίαιων τρομοκρατικών δικτύων στη βόρειο Αφρική, που πυροδοτείται από τις εξελίξεις στο Ιράκ.


Παρά το γεγονός ότι στη Μεσόγειο σήμερα παρατηρείται μείωση κινδύνων ανάφλεξης (Ισπανίας-Μαρόκου για την κυριαρχία σε Ceuta και Melilla, Ελλάδας-Τουρκίας, μετεξέλιξη Κυπριακού σε πρόβλημα πολιτικής αντί ασφαλείας), οι γενεσιουργές αιτίες αυτών των εντάσεων παραμένουν με αποτέλεσμα οι προοπτικές ασφαλείας της περιοχής να εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την ισορροπία μεταξύ εθνικισμού-παραδοσιακής έννοιας της κυριαρχίας και θετικής πίεσης για ολοκλήρωση της περιοχής στον άξονα βορρά-νότου στο πλαίσιο του ευρύτερου ευρωπαϊκού χώρου.

Η ανάπτυξη του εθνικισμού μπορεί να ανατρέψει τις θετικές εξελίξεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, να επιδεινώσει τις σχέσεις Μαρόκου και Αλγερίας, ενώ η καταλυτική του επιρροή επιβεβαιώνεται στην περίπτωση του Κοσόβου και στην έλλειψη ασφάλειας στα Βαλκάνια και στην περιοχή της Αδριατικής.
Τα τελευταία χρόνια σημειώνεται υποχώρηση της αμερικανικής παρουσίας στην λεκάνη της Μεσογείου και ενίσχυση της ευρωπαϊκής, ενώ στην σκηνή επανεμφανίζεται έπειτα από 20 χρόνια η Ρωσία (ως επενδυτής, κυρίως στον τομέα της ενέργειας, ως εμπορικός εταίρος και προμηθευτής αμυντικών συστημάτων και υπηρεσιών, ως καταναλωτής τουριστικών υπηρεσιών και ως αγοραστής γής), της οποίας η παρουσία μπορεί να αποκτήσει διαφορετικό νόημα αν οι σχέσεις Μόσχας-Δύσης παραμείνουν προβληματικές.

Ταυτόχρονα, σημασία αποκτάει η παρουσία της Κίνας, με επενδύσεις στην υποσαχαρική, αλλά και στη βόρεια Αφρική, παραδοσιακές αμυντικές σχέσεις με την Αλβανία, συμμετοχή στο πυρηνικό πρόγραμμα της Αλγερίας και προμήθειες τεχνολογίας βαλλιστικών συστημάτων σε Αίγυπτο, Συρία και Λιβύη.

Η πιο δυναμική αντίληψη αναφορικά με την Μεσογειακή συνεργασία προέρχεται σήμερα από την Γαλλία του Σαρκοζί, η οποία έχει προκαλέσει τον σκεπτικισμό -ιδιαίτερα από την Γερμανία, που την θεωρεί ανταγωνιστική δικών της προτεραιοτήτων στην ανατολή- αλλά και την υποστήριξη άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Η ιδέα της Μεσογειακής Ένωσης έχει τύχει θετικών αντιδράσεων από πλευράς ΗΠΑ, δεδομένου ότι αν συνοδευτεί από την ενίσχυση της διατλαντικής διάστασης και την επιστροφή της Γαλλίας στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, ανοίγει προοπτικές για την ανάπτυξη αμερικανο-γαλλικού πολιτικού διαλόγου για το στρατηγικό μέλλον της περιοχής.

Possible membership of the Mediterranean Union:
Countries bordering the sea (blue)
The rest of the European Union (dark grey)

Εκτός των ζητημάτων αντιτρομοκρατίας και ανάπτυξης, η ενέργεια και η ασφάλεια της αναδεικνύονται σε κορυφαία θέματα της ατζέντας για την Μεσόγειο, όπου αναπτύσσεται πυκνό δίκτυο αγωγών αερίου και πετρελαίου στην δυτική, κεντρική και ανατολική Μεσόγειο και κατά μήκος της Αδριατικής, που συνδέει την περιοχή με μακρινές ενεργειακές πηγές και αγορές. Διαμορφώνεται ήδη μια ενεργειακή αγορά, με τα θέματα της μεταφοράς ενέργειας να απασχολεί ολοένα και περισσότερο τις διπλωματικές σχέσεις Τουρκίας, Ελλάδας και Ιταλίας, ενώ η κατασκευή αγωγού που θα συνδέει τη δυτική Αφρική με την Αλγερία αναμένεται να δώσει νέα διάσταση στις εξελίξεις. Οι ανησυχίες για τα θέματα της ενέργειας θα φέρουν στην επιφάνεια θέματα ασφάλειας ναυσιπλοϊας, ασφάλειας διαύλων και περιβαλλοντικούς κινδύνους (Σουέζ, Γιβραλτάρ, Βόσπορος).

ΒΟΣΠΟΡΟΣ




ΣΤΕΝΑ ΓΙΒΡΑΛΤΑΡ




ΔΙΩΡΥΓΑ ΣΟΥΕΖ




Στο τοπίο αυτό θα πρέπει να ληφθούν υπόψη πιθανότητες που μπορεί να επιδράσουν καταλυτικά στις εξελίξεις, όπως:

- η ανάδειξη νέων πυρηνικών δυνάμεων στη Μέση Ανατολή (Ιράν),

- το μακρινό ενδεχόμενο κατάρρευσης του Πακιστάν (τρομοκρατικά δίκτυα, διαρροή πυρηνικής τεχνολογίας),

- επιδείνωση σχέσεων Ρωσίας-Δύσης με δυσμενείς επιπτώσεις στον ενεργειακό τομέα και εξαναγκασμό χωρών Μαγκρέμπ, αλλά και Τουρκίας σε διλημματικές αποφάσεις μεταξύ Ανατολής και Δύσης,

- παράταση και επιδείνωση της παγκόσμιας χρηματοοικονομικής κρίσης με σοβαρές συνέπειες σε δυναμικές αλλά ευάλωτες οικονομίες όπως της Τουρκίας, ανάπτυξη ξενοφοβικών και εθνικιστικών κινημάτων στην Ευρώπη με συνακόλουθη λήψη αντιμεταναστευτικών πολιτικών από ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και μείωση της αμερικανικής ισχύος που θα αναγκάσει την Ευρώπη να επωμισθεί περισσότερο βάρος ασφαλείας στην περιφέρειά της,

- νέες τρομοκρατικές ενέργειες τύπου 11ης Σεπτεμβρίου με εμπλοκή τρομοκρατικών δικτύων της βορείου Αφρικής με αποσταθεροποιητικά αποτελέσματα στη Μεσόγειο και λήψη έντονων μέτρων ασφαλείας των χωρών του μεσογειακού βορρά εις βάρος του νότου.

- διαμελισμός Ιράκ και δημιουργία κουρδικού κράτους, που θα δημιουργήσει μεγάλα προβλήματα στην Τουρκία και στους εταίρους της. Η αντίδραση της Άγκυρας θα έχει μακροπρόθεσμες επιπτώσεις για τον στρατηγικό προσανατολισμό της Τουρκίας και την ικανότητα δράσης της σε άλλες περιοχές, συμπεριλαμβανομένης της ανατολικής Μεσογείου.

Αντίθετα, ευεργετικές επιδράσεις θα είχαν στην περιοχή πιθανές εξελίξεις όπως:

- Η διευθέτηση της διένεξης Ισραήλ-Παλαιστινίων στη βάση δυο κρατών

- Εκτόνωση της έντασης Ιράν–ΗΠΑ.

Οι προοπτικές της Μεσογείου απαιτούν:

- από πλευράς Ουάσιγκτον την έναρξη ανοικτού διαλόγου για μια διατλαντική προσέγγιση της Μεσογείου, με βασικό συνομιλητή την Γαλλία, ενώ από πλευράς ΕΕ την αποδοχή ενός ενεργότερου ρόλου των ΗΠΑ στην Μεσόγειο, παρά το γεγονός ότι κάτι τέτοιο σήμερα θεωρείται από πολλές ευρωπαϊκές χώρες απαράδεκτο.

- Να καταστεί η περιφερειακή ολοκλήρωση προτεραιότητα για διπλωματική και αναπτυξιακή βοήθεια. Η εκτόνωση στις σχέσεις Τουρκίας και Ελλάδας αποτελούν παράδειγμα του τί μπορεί να επιτευχθεί και πιθανό μοντέλο για τις σχέσεις των χωρών του Μαγκρέμπ.

- ΕΕ, ΗΠΑ και ΝΑΤΟ να επικεντρωθούν σε παραμελημένα θέματα μεσογειακής ασφαλείας όπως αποναρκοθέτηση της βόρειας Αφρικής, σχεδιασμός πολιτικής προστασίας και περιβαλλοντικής ετοιμότητας στις χώρες του νότου της Μεσογείου.

Πηγή: Strategy-Geopolitics

Οι άνθρωποι πίσω ... από τις υποψηφιότητες!

Στην Ελλάδα επικρατεί συχνά η αντίληψη ότι η εξωτερική πολιτική ενός κράτους καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τη προσωπικότητα του ηγέτη. Μέγιστο λάθος, ειδικά όταν αυτό το κράτος τυγχάνει να είναι η μοναδική υπερδύναμη. Λίγο πριν τη τελική ευθεία για τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές, καλό είναι να θυμηθούμε ποιοι βρίσκονται πίσω από τους υποψηφίους Προέδρους των ΗΠΑ, όσον αφορά τη διαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής.

John McCain (R)

Henry Kissinger, o γνωστός και μη εξαιρετέος πρώην ΥΠΕΞ
Richard Armitage, πρώην σύμβουλος του Bush, υπέρμαχος του πολέμου του Ιράκ
Robert “Bud” McFarlane, Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας των κυβερνήσεων Reagan/Bush, αναμεμιγμένος στη γνωστή υπόθεση Ιράν-Κόντρας

Robert Kagan, μέλος του Ινστιτούτου Carnegie, αρθρογράφος της Washington Post
William Kristol, νεοσυντηρητικός, εκδότης της The Weekly Standard
Alexander Haig, πρώην ΥΠΕΞ των κυβερνήσεων Reagan/Bush

George Shultz, πρώην ΥΠΕΞ της κυβέρνησης Reagan
Brent Scowcroft, Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας επί κυβερνήσεων Ford/Bush

James Woolsey, πρώην αρχηγός της CIA

Lawrence Eagleburger, πρώην ΥΠΕΞ της κυβέρνησης πατρός Bush
Colin Powell, πρώην ΥΠΕΞ της κυβέρνησης Bush, αρχιστράτηγος των Συμμαχικών Δυνάμεων στο Πόλεμο του Κόλπου

Barack Obama (D)

Zbigniew Brzezinski, πρώην Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας της κυβέρνησης Carter και μέλος του Center for Strategic and International Studies
Anthony Lake, Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας της κυβέρνησης Clinton
Sarah Sewall, υφυπουργός Εθνικής Αμυνας επί Clinton
Richard Clarke, Σύμβουλος σε θέματα Τρομοκρατίας επί κυβερνήσεων Clinton και Bush
Susan Rice, μέλος του ΝSC για θέματα Αφρικής επί Clinton, μέλος του Ινστιτούτου Brookings
Bruce Riedel, πρώην στέλεχος της CIA, μέλος του NSC για θέματα Μέσης Ανατολής και Ασίας, μέλος του Ινστιτούτου Brookings

Hillary Clinton (D)
Bill Clinton, ο σύζυγος και 42oς Πρόεδρος των ΗΠΑ
Madeline Albright, ΥΠΕΞ επί Clinton
Sandy Berger, Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας επί Clinton

Richard Holbrooke, ο γνωστός πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στον ΟΗΕ επί Clinton

Gen. Wesley Clark, πρώην επικεφαλής των ΝΑΤΟικών δυνάμεων στο πόλεμο κατά της Σερβίας
Leslie Gelb, μέλος του Council on Foreign Relations
Martin Indyk, πρέσβης των ΗΠΑ στο Ισραήλ επί Clinton, μέλος του Ινστιτούτου Brookings
Strobe Talbott, διευθυντής του Ινστιτούτου Brookings
Jeffrey Smith, πρώην σύμβουλος της CIA

Πηγή: Strategy-Geopolitics

Να ποιοί κινούν τα πιόνια στη Σκακιέρα!

Ιδού η Πλουτοκρατία ... Ή όπως έλεγαν οι προγόνοι μας ... Ολιγαρχία.

Της Ελενας Μπέλλη

Ραγδαία αύξηση του αριθμού των εκατομμυριούχων ανά τον κόσμο καταγράφει η ετήσια Εκθεση Πλούτου 2008 που εκπόνησαν η Citi Private Bank και η κτηματομεσιτική Knight Frank. Σύμφωνα με τα στοιχεία του 2007, οι εκατομμυριούχοι (σε δολάρια) όχι μόνον δεν αντιμετώπισαν δυσκολίες εξαιτίας της κρίσης που προκάλεσαν τα επισφαλή στεγαστικά δάνεια αλλά κατάφεραν να πολλαπλασιάσουν τα κεφάλαιά τους. Σε παγκόσμιο επίπεδο, ο αριθμός των ανθρώπων που διαθέτουν κεφάλαια άνω του ενός εκατομμυρίου δολαρίων αυξήθηκε κατά 4,5% από το 2006 για να φθάσει τα οκτώ εκατομμύρια. Μακράν το υψηλότερο ποσοστό αύξησης (14%) καταγράφει η Κίνα όπου οι εκατομμυριούχοι ήταν πέρυσι 373.000, αριθμός που πλησιάζει τους 375.000 εκατομμυριούχους που διαθέτει η Γερμανία. Τη δεύτερη μεγαλύτερη αύξηση (9%) παρουσιάζει η Ινδία, ενώ το Καζακστάν, η Σιγκαπούρη, η Αργεντινή και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα κατέγραψαν αύξηση της τάξεως του 8%.

Σε απόλυτους αριθμούς, τη μεγαλύτερη αύξηση καταγράφουν φυσικά οι ΗΠΑ, όπου ο αριθμός των εκατομμυριούχων αυξήθηκε κατά 120.000 για να φθάσει τα 3,1 εκατομμύρια, μακράν τη μεγαλύτερη συγκέντρωση πλούτου στην υφήλιο. Τη δεύτερη θέση, όσον αφορά τον αριθμό των εκατομμυριούχων, κατέχει η Βρετανία με 765.000 ανθρώπους σε αυτή την κατηγορία ενώ τρίτη έρχεται η Ιαπωνία με 557.000 εκατομμυριούχους. Στις χώρες που αποκομίζουν οφέλη από την άνοδο των διεθνών τιμών προϊόντων -κυρίως, προϊόντων ενέργειας- υπάρχουν επίσης σημαντικές αυξήσεις στον αριθμό των πλουσίων τους. Για παράδειγμα, η Βραζιλία, ο Καναδάς, η Αυστραλία και η Ρωσία απέκτησαν το 2007 από 8.500 νέους εκατομμυριούχους.

460 δισεκατομμυριούχοι
Οσον αφορά τους δισεκατομμυριούχους (σε δολάρια), και πάλι οι ΗΠΑ συγκεντρώνουν τον μεγαλύτερο αριθμό αφού διαθέτουν 460 ανθρώπους σε αυτή την κατηγορία. Ακολουθούν η Ρωσία με 82 δισεκατομμυριούχους και η Βρετανία με 49, αν και μόνον οι 35 από αυτούς έχουν βρετανική υπηκοότητα. Η Ελβετία είναι μακράν η μεγαλύτερη «εισαγωγέας» δισεκατομμυριούχων αφού από τους 25 ανθρώπους με τέτοια περιουσία που φιλοξενεί, οι 16 είναι ξένοι υπήκοοι. Ο Λίαμ Μπέιλι, επικεφαλής του τμήματος έρευνας κατοικίας της Knight Frank και συντάκτης της έκθεσης, παρατηρεί μία κοινή παράμετρο σε κάθε χώρα: Ο ρυθμός αύξησης των εκατομμυριούχων είναι ταχύτερος από τον ρυθμό αύξησης τόσο του ΑΕΠ όσο και του κατά κεφαλήν ΑΕΠ. Αυτή την παράμετρο ο συντάκτης της έκθεσης την ονομάζει «πλουτονομία»: Κοινώς το πλουσιότερο 1% του πληθυσμού κάθε χώρας πλουτίζει γρηγορότερα από τον γενικό πληθυσμό. Σύμφωνα με τον Μπέιλι, αυτή η τάση «διατήρησε την ισχύ της σε όλη τη διάρκεια του 2007 και...χαίρει άκρας υγείας».

Σύμφωνα με την έκθεση, στο μέλλον, ο πλούτος θα συγκεντρωθεί σε περιοχές που διαθέτουν ήδη τεράστια αποθέματα πλούτου (ΗΠΑ), περιοχές που διαθέτουν οικονομικές και άλλες υπηρεσίες υψηλής αξίας (Βρετανία, Χονγκ Κονγκ), σε οικονομίες που είναι πλούσιες σε προϊόντα ενέργειας (Βραζιλία, Ρωσία, Καναδάς), στις αναδυόμενες οικονομίες της Κίνας και της Ινδίας αλλά και στις χώρες με ευνοϊκά φορολογικά συστήματα (Ελβετία, Μονακό).

Πηγή: Ημερησία

Χθές σας αγαπούσαμε...αλλά σήμερα τα πράγματα είναι αλλιώς!

Merkel's meeting with the Dalai Lama angered Beijing last year

Criticism is mounting in Germany over what appears to be the reluctance of high-ranking German officials to meet with the Tibetan spiritual leader when he pays a four-day visit to Germany at the end of this week.

German Chancellor Merkel will be away in South America and her deputy, Foreign Minister Frank-Walter Steinmeier, turned down an official request for a meeting because he doesn't have time, sparking criticism from the spiritual leader's representatives as well as Merkel's conservatives.

German President Horst Koehler has also ruled out a meeting because of scheduling difficulties, his spokesman, Martin Kothe told Bild am Sonntag newspaper.

Television journalist Franz Alt dismissed the reason as a poor excuse.

"The president is kneeling for the Chinese," Alt said. "That is cowardice."

He said it made no sense for German leaders to refuse a meeting when the Chinese themselves were holding such meetings.

The Dalai Lama told a German newspaper that the negotiations between his representatives and Chinese authorities were being held in an atmosphere that was "not aggressive but respectful," but also that the West had to keep pressuring China to produce results at the negotiating table.

Human rights at stake

Bildunterschrift: Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift: Merkel and Steinmeier don't seem to see eye to eye on German-Chinese relations

"Foreign Minister Steinmeier risks creating the impression in China that human rights is not a central issue for the German government," Roland Koch, Christian Democrat (CDU) premier of Hesse and a Merkel ally, told the Welt am Sonntag newspaper.

"At a time when talks have begun between the Chinese and the exiled Tibetan leadership, this would be fatal."

China blames the Dalai Lama for the unrest, which has led to anti-China protests and calls for a boycott of the Beijing Olympic Games in August.

"I would have expected more courage from Steinmeier," Erwin Huber, head of the Bavarian Christian Social Union (CSU) said.

Another influential conservative, Lower Saxony premier Christian Wulff, said it was Steinmeier's duty to get a first-hand report on the talks with China from the Dalai Lama, whose envoy described the discussions as a "good first step."

The China factor

Bildunterschrift: Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift: Is the German president caving in to the pressure from Beijing?

Steinmeier, a Social Democrat (SPD) sharply criticized Chancellor Angela Merkel's decision to meet Tibet's spiritual leader last September in Berlin as an unnecessary provocation of China. The meeting angered Beijing and put relations between the countries on hold for months.

Analysts say Steinmeier believes that regular contacts with his Chinese counterparts and informal links to the Tibetans are the best way of dealing with the Tibet issue.

But Koch told the newspaper Welt am Sonntag that Steinmeier ran the risk that China would perceive "human rights is no longer as important an issue for the German government as it was when the chancellor received" the Dalai Lama.

SPD foreign policy expert Rolf Muetzenich accused the CDU of misusing Germany's Tibet policy to score political points at the expense of the foreign minister.

Source: DW World