Διπλωματικό Roya ή απλώς ένας αντιπερισπασμός ; (Δώστε βάση στα χαμόγελα..)

Σήμερα, ημέρα 21 Δεκεμβρίου 2007, πενήντα χρόνια και κάτι ημερούλες μετά την δημιουργία της Ευρωπαικής Ένωσης (Συνθήκη της Ρώμης -- 25 Μαρτίου 1957),

δύο από τους βασικότερους ιδρυτές της και μία από τις ισχυρότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ηπείρου (Γαλλία, Ιταλία και Ισπανία αντίστοιχα)

αποφασίζουν να δημιουργήσουν μια "παρέα" κρατών εν' ονόματι ΜΕΣΟΓΙΑΚΗ ΕΝΩΣΗ (βλ. Ιταλία και Ισπανία στο πλευρό Σαρκοζί για τη συγκρότηση Μεσογειακής Ένωσης Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ/Reuters/Γαλλικό/Γερμανικό)
κατά την διάρκεια της εντατικότερης επεκτατικής διαδικασίας που εισέρχεται η Ε.Ε. τα τελευταία χρόνια (Δημιουργία ενός δυναμικού συσχετισμού, εντός των ορίων ενός ολοένα και αυξανόμενου μεγαλύτερου συσχετισμού. Σαν να λέμε "συνδικάτο μέσα στο συνδικάτο").

Και αντιπαραθέτουν τις προθέσεις τους απέναντι στην Αγγλο-Αμερικανο-Γερμανική "παρέα", που τον τελευταίο χρονικό διάστημα έχει δείξει ιδιαίτερα σημάδια "σύσφιξης" διπλωματικών σχέσεων.

Παρόλο, το γεγονός ότι, η Ιταλία και η Ισπανία, φαίνεται να συμμετέχουν ενεργά στο Δόγμα των Γερακίων στρατιωτικά, δεν συμμετέχουν στο παιχνίδι με τις ΗΠΑ λόγω κοινού οράματος, αλλά καθαρά για την αύξηση της εσωτερικής συνοχής. Γι'αυτό και οι περαιτέρω επεκτατικές διαθέσεις των ΗΠΑ
(πχ Ιράν, Συρία, Ιορδανία βλ. Εξαντλημένη προ πολλού η υπομονή των ΗΠΑ με τη Συρία, δηλώνει ο Μπους -- Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από Associated Press) δεν τους βρίσκουν σύμφωνους, μάλιστα τα συμφέροντα εκεί, δείχνουν να είναι αντιστρόφως ανάλογη η σχέση τους.

Επίσης, η Γερμανία στριμώχνεται αρκετά και αποτελεί μια "μεγάλη μειψηφία" απέναντι στους άλλους 3 όσον αφορά τον πολιτικό προσανατολισμό της Ε.Ε. (βλ. διπλωματικό dilution), και ανταπάντησε έντονα στην δημιουργία αυτού του συσχετισμού δυνάμεων (βλ. ΗΜΕΡΗΣΙΑ -- Αντιδρά η Μέρκελ στη «Μεσογειακή Ενωση»). Ταυτόχρονα όμως, δεν μπορεί να πάει πίσω στο θέμα με τους Τούρκους, είναι ενάντια στα συμφέροντά της.


Αν λάβει κανείς υπόψην του τα παρακάτω, θα δεί ότι υπάρχουν κάποιοι κοινοί άξονες που επιβάλλουν την δημιουργία μιας στενής συμμαχίας, σε όλα τα επίπεδα.

1. Τα προβλήματα των μεσογειακών κράτη, παρουσιάζουν ιδιαίτερη συσχέτιση σε πολλά θέματα, με αποτέλεσμα, πολλές φορές η επίλυσή (κυρίως ο τρόπος επίλυσης) τους να αποδεικνύεται κοινό συμφέρον και για τις 3 χώρες. (πχ {i} η δημιουργία "σταυροδρομιών" των δικτύων αγωγών/ταμιευτήρων υδρογονανθράκων που έρχονται από την Β.Αφρική και την Μ.Ανατολή, εντός των συνόρων τους, ώστε να εξισσοροπηθεί η οικονομική πίεση που προ'ερχεται από τους προμηθευτές των υδρογονανθράκων αυτών... και να μεταφερθεί με λίγα λόγια στα βορεινότερα κράτη ή {ii} Η αγροτική παραγωγή είναι αρκετά μεγάλη και στις 3 χώρες, με αποτέλεσμα να έχουν κοινά αγροτικά προβλήματα εντός Ε.Ε.)

2. Είναι μεσογειακά! Δηλαδή, αυτά είναι οι "κύριοι της Μεσογείου Θάλασσας". Από τα στενά των Δαρδανελίων έως το Γιβραλτάρ.

3. Δεν επιθυμούν την Τουρκία στην Ε.Ε. αλλά αφήνουν το περιθώριο για άλλου τύπου πολιτικο-οικονομική συνεργασία (μέσω της Μεσογειακής Ένωσης μια χαρά το συζητάνε..)

4. Η αμερικάνικη επιρροή στα νεοεισερχόμενα κράτη της Ε.Ε. και ιδιαίτερα στην Τουρκία είναι κοινή απειλή (Βαλτικές Χώρες, Πολωνία, Τσεχία, Σλοβακία, Ουκρανία).

5. ΣΥΝΟΡΕΥΟΥΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ ... Ο νοών νοήτω!

6. Ο καθολικισμός είναι έντονος και στους 3 χώρες. Τυχαία ο Πάπας εναγκάλισε την ίδρυση της «Μεσογειακής Ενωσης» στην συνάντηση του με τον Σαρκοζύ την Πέμπτη;; ..με ότι άλλο συνεπάγεται από αυτό διπλωματικά (μην ξεχνάμε ότι οι Πάπες είναι μια από τις πιο ισχυρές διπλωματικές φιγούρες τους τελευταίους 10-11 αιώνες!)

7. Είναι και οι 3 ώριμες δυνάμεις. Με την Γαλλία να είναι μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας, την Ιταλία μη μόνιμο αλλά μνηστήρα της μονιμότητας, και την Ισπανία μνηστήρα έστω της μη μονιμότητας! (Με λίγα λόγια όλοι προβλέπουν σε κάποιο στρατηγικό στόχο και υπάρχει 'win-win' σχέση ανάμεσα τους.)

8. Ότι άλλο έχω ξεχάσει...


Παρατηρώντας όμως τα παρακάτω, αρχίζει κανείς και βρίσκει κάποιο νόημα.

Σύνθεση

To Συμβούλιο Ασφαλείας κατά το 2007, όπου φαίνονται τα μόνιμα μέλη και τα ισχύοντα εκλεγμένα μέλη.

Το Συμβούλιο αποτελείται από τα πέντε μόνιμα μέλη:

• Ηνωμένο Βασίλειο
• Γαλλική Δημοκρατία
• Ρωσική Ομοσπονδία
• Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας
• Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής

Τα παραπάνω κράτη έχουν το δικαίωμα του veto.

Επίσης υπάρχουν άλλα δέκα μη μόνιμα μέλη, που εκλέγονται από τη Γενική Συνέλευση του Οργανισμού μεταξύ των κρατών μελών και για διετή θητεία, και τα οποία εκλέγονται ανά πέντε.

Τα σημερινά εκλεγμένα μέλη είναι:

• Θητεία μέχρι 31 Δεκεμβρίου 2007
  1. Γκάνα (Αφρική)
  2. Κατάρ (Ασία, Αραβική)
  3. Κονγκό (Αφρική)
  4. Περού (Λατινική Αμερική)
  5. Σλοβακία (Ανατολική Ευρώπη)
• Θητεία μέχρι 31 Δεκεμβρίου 2008
  1. Βέλγιο (Δυτική Ευρώπη)
  2. Ιταλία (Δυτική Ευρώπη)
  3. Ινδονησία (Ασία)
  4. Νότια Αφρική (Αφρική)
  5. Παναμάς (Λατινική Αμερική)

• Μπορεί να διακρίνει κανείς το πρώτο μειονέκτημα που έχει η Γαλλία στην επικράτηση ανάμεσα στα 2 μεγαλα μπλόκ. Άρα υπάρχει ανάγκη για στενή συμμαχία με κάποιο κράτος εξίσου μεγάλο-αν όχι κράτη-. Η Ιταλία μαζί με την Ισπανία πιστεύω μπορούν να υπερκαλύψουν αυτην ανάγκη. Η Ιταλία ώς μη μόνιμο μέλος και η Ισπανία ως επιρροή στο Περού (μην ξεχνάμε αυτές οι χώρες μιλάνε ισπανικά, είναι καθολικοί, οι καλύτεροι εμπορικοί συνεργάτες είναι ισπανικές επιχειρήσεις και είναι γέννημα θρέμμα των -μέχρι και πριν 100 χρόνια- ισπανικών αποικιών στην ήπειρο της Αμερικής).
  

(α) Ηνωμένο Βασίλειο + Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
(b) Ρωσική Ομοσπονδία + Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας
(γ) Γαλλική Δημοκρατία

Ή μπορεί και να είναι όλα ένας διπλωματικός ΑΝΤΙΠΕΡΙΣΠΑΣΜΟΣ !! Ποιός ξέρει τι έχει στο νού του ο Σαρκολέων!


Περαιτέρω ανάλυση στα σχόλια!

Υ.Γ. Θα παρακολουθηθεί από κοντά το θέμα. Αν υπάρχει link με νεότερα, καλοδεχούμενο σταους σχολιασμούς!